Sauna en zo

Vandaag zijn we lekker weer eens de sauna in geweest.
Het is een van de weinige manieren om je helemaal te moeten ontspannen.
Je komt helemaal tot rust. Je voelt alle spanning uit je spieren trekken en ziet al het vuil uit je poriën zweten.
Waarom nou vandaag de sauna in?
Er is vandaag een nieuwe schoorsteen op het dak geplaatst. Sinds de nieuwbouw hiernaast, trok onze bestaande schoorsteen niet meer bij oostenwind. Maar bij oostenwind is het in de winter meestal het koudst en kun je wel een warm brandende kachel in de vide gebruiken.
Dus hebben we maar geïnvesteerd in het comfort van een nieuwe pijp en dus een brandende kachel. De  oude pijp moest dus van het dak en er moest een veel langere pijp weer op.
In het smalle gangetje tussen ons huis en de buren was het na de geslaagde operatie nog een puinhoop met, natuurlijk veel puin.
En dat moest worden opgeruimd. Dat was koud en tochtig.
Dan is er na zo'n klus maar een echt mooie oplossing. De Sauna. Als je die in huis hebt en die hebben we in huis.
Mijn ouder en stijver wordende spieren zal ik deze winter maar eens regelmatig laten bewerken door een goede fysiotherapeut en op laten warmen in de sauna. Ondanks Rutten 2 en nog een heleboel storende factoren in de samenleving, kom ik ook deze winter wel weer door.
Vooruitlopend op nieuwjaarsdag alvast:
Een goed voornemen voor volgend jaar wordt ook meer bewegen.
Ik heb de fiets de afgelopen maanden behoorlijk laten verstoffen en daar ga ik wat aan doen. De ski handschoenen, de fiets maillots, warme mutsen en winddichte jasjes kunnen uit het vet.
Ik ga weer eens wat doen aan mijn conditie en toenemend gewicht.
Ik hou iedereen op de hoogte.

Uit de Telefoongids Geknikkerd...............

Wij zijn uit alle telefoongidsen geknikkerd. Zonder opgave van redenen en zonder enige waarschuwing.
Heel vreemd.
Ik heb ons gelijk maar weer aangemeld.
Digitaal en elektronisch zullen we over een paar weken wel weer terug op aarde zijn, maar op papier liggen we er een jaar uit.
Ik overweeg wel een herdruk van de telefoongids/gouden gids te eisen, maar ik verwacht niet dat een eventuele procedure binnen het komende jaar zal zijn afgerond.

Daarom bij deze

"ZEGT HET VOORT, ZEGT HET VOORT'

WIJ ZIJN BEREIKBAAR OP 0183 634 877 

DUS

NUL EEN ACHT DRIE ZES DRIE VIER ACHT ZEVEN ZEVEN.

Vergeet ons niet!!

Gigaklus

Ik heb vandaag een Gigaklus geklaard door ongeveer 100 gigabyte te redden van de ondergang.
Mijn oude externe harde schijf staat op ontploffen dus was het zaak eraf te halen wat maar even kon.
Dat is aardig gelukt.

2013

                        geniet van elke seconde in

2013

DE MAAND DECEMBER

Stress speelt natuurlijk het hele jaar een rol in menig leven, maar in december is het vaak gek makend.
Of je wilt of niet. Je ontkomt niet aan grote hoeveelheden verplichtingen zoals verjaardagen. De verjaardag van Sint Nicolaas  6 december, de verjaardag van Jezus 25 december en de verjaardag van het jaar zelf 1 januari.
Dan zijn er ook nog een aantal verjaardagen waar je niet omheen kunt, maar waar je misschien omheen komt door ze niet te vieren of niet mee te vieren. Dat zijn er alleen al voor mij vijf stuks in de familie en nog een stel in de sfeer van vrienden en kennissen.
December is ook zo'n maand waarin je "aan nogal wat MOET denken" en waarin je "niks Mag vergeten."
Dan zijn ook de dagen aan de korte kant.
In december kom je ernstig zonlicht te kort.
Henk Westbroek, je kent hem wel, ook bekend van het 'Goede Doel' en 'Leefbaar Utrecht', sprak vanmorgen in zijn wekelijkse Radio-Column 'Het Ochtendhumeur' over 'December-Stress' en hoe veel mensen dat oplosten door lekker op vakantie te gaan en er niet bij stil stonden dat dat nog wel eens 'Vakantie-Stress' veroorzaakt.
Maar het kan van mij niet snel genoeg januari worden om dan tot de conclusie te komen, dat ik in december te veel geld heb uitgegeven.  Ik heb op de koop toe van mijn oud werkgever, Ballast Nedam, geen Kerstpakket heb gehad om de winter door te komen. Tjonge.
Ja, dat zelfde Ballast Nedam wat voor 17 miljoen Euro geschikt heeft met justitie om van een rechtszaak voor betalen van steekpenningen af te komen.
Dat zelfde Ballast Nedam, waar de traditie van het graaien van directeuren en hooggeplaatsten in het verleden rustig doorging ondanks dat de resultaten negatief waren.
Dat zelfde Ballast Nedam wat de van het pensioenfonds gejatte middelen  niet wil terug betalen aan dat pensioenfonds.
Overigens een pensioenfonds dat in de top 5 van de slechtst presterende pensioenfondsen staat, maar wel een dik miljoen aan bureaukosten heeft. Een pensioenfonds ook waar de gepensioneerden een eigen verenigingen of stichtingen oprichten om met de contributie hun pensioen op peil te houden.
Kijk, daar ben ik dan in januari mee zoet. Ofschoon, het is nog steeds december.
Je raakt er van in de war.

De Winterwende

We zitten nu in de tijd met de kortste dagen en de langste nachten. Op de 21 ste s'morgens om 11,11 uur is de winterwende of midwinter of in het Latijn voor Job: solstitium brumalis. Die dag komt de zon niet op op de noordpoolcirkel. De aarde heeft die dag en op dat uur de maximale zeg maar kantel positie ten opzichte van de zon. Daarna "kantelt" hij weer terug.

Geleend van WIKIPEDIA

Deze  Midwinters en Midzomers hebben in de geschiedenis in de wereld nogal voor wat feesten gezorgd.
Een van de bekendste Midwinters was die van 1943.
Daar wordt in ieder geval in mijn familie nog jaarlijks over gepraat. We zetten een stevige boom op, hangen er ballen in en versieren hem met lichtjes, het is immers stervens donker en daarna bereiden ons voor op Kerstmis en de Jaarwisseling.

Ik loop al dagen te denken aan plannen en goede voornemens voor 2013.
Ik denk dat ik in 2013 maar ga proberen om van iedere seconde te genieten.

Een verhaaltje tussendoor

111111111111111111

Zaterdagavond tijdens een gezellig etentje met vrienden kwam, en vraag me niet wat de werkelijke aanleiding was, maar kwam ter sprake hoe je een nieuwe rol wc-papier op de closetrolhouder moet ophangen.
In het algemeen was het gezelschap het over eens dat een rol moet worden opgehangen zoals op afbeelding 2, maar heel vaak tref je de nieuwe rol aan zoals op afbeelding 1.

222222222222222222

In de situatie van afbeelding 2 is het heel gemakkelijk om een stuk papier af te rollen en helemaal vrij van de muur af te scheuren. Dat is ook een stuk hygiënischer  Er zijn ook veel closetrolhouders waar zo'n klepje op zit, waarmee je de rol vast kunt klemmen voor je afscheurt. (zie plaatje 3 uit een folder van Brabantia))
Ik weet van mezelf, dat als ik ergens naar het toilet ga, waar de rol als op afbeelding 1 hangt, ik de rol omkeer.
Ook kwam nog ter sprake of je het afgescheurde papier moet opvouwen of moet proppen.
Daar bleven de meningen verdeeld.
Ik zou wel een leuk onderwerp van een studie zijn voor de voormalige sociaal psycholoog mijnheer Diederik Stapel.

3333333333333

Toen ik het er gisteren nog met iemand over de telefoon over dit onderwerp had, werd mij verteld dat als er in haar huis een rol wc papier op was, het lege kartonnetje gewoon aan de closetrolhouder bleef hangen en de nieuwe rol ergens op de grond, op een randje of in een wastafel werd gezet werd. Ongeveer als op afbeelding 4. Niks een rol verwisselen.

444444444444

18 JAAR OUD

Dat is natuurlijk een uitstekende leeftijd voor een mens, maar voor een verwarmingsketel is het 'OP LEEFTIJD'. Zeg maar gewoon "STOKOUD'.

Onze oude verwarmingsketel heeft op die leeftijd de geest gegeven.

De dag waarop het jaarlijkse onderhoud wordt uitgevoerd door de fa. de Werkendamse.

De monteur heeft de warmtewisselaar zo goed schoon gemaakt dat de gaten er in vielen.

De stekker is er uit getrokken en mocht er niet meer in. Afgekeurd.

Zoiets gebeurt natuurlijk precies in een periode met kou en in dit geval met vorst.

Binnen twee uur stond er verkoper van de Werkendamse voor de deur om mij een nieuwe ketel te verkopen.

Volgens hem moest het weer een remeha worden. De oude was ook een remaha.

Ik vond hem er wat al te snel bij zijn, ofschoon dat onder de omstandigheden toch wel prettig was.

Hij kon hem vrijdag leveren en plaatsen en gaf me een 'royale' korting van €90, =

Nu woont hier in het dorp Pleun Tromp en die doet onder andere in verwarmingen en specifiek alleen maar in verwarmingen van Nefit.

Ik ben, voor ik een beslissing nam maar even bij hem langs gegaan. Binnen een half uur had ik een prijs en de toezegging dat hij hem de volgende ochtend kon plaatsen.

Ik heb natuurlijk ook mijn neef Jacques nog geraadpleegd. 'Nefit is wat duurder en misschien ook wel wat beter". Dus...................

Toen Pleun mij ook nog een korting van € 100, = gaf was de beslissing snel genomen.

Ook al omdat Pleun altijd voor je klaar staat als je hem ergens voor nodig hebt. Het lijkt dan soms wel of hij op de hoek van straat op je telefoontje staat te wachten.

Ik heb gisteren maar gelijk in het hele huis de gordijnen dicht gedaan en hout gekocht om de kachel in de vide aan te steken.

In de woonkamer hebben we kaarsjes aan gestoken, gekookt met de afzuigkap op 1 en een klein elektrische kacheltje stand-by geplaatst.

We hebben nog een zomerdekbed op ons voeteinde gegooid en zijn met een goede borrel op bed in gedoken. We hebben vorstelijk geslapen vannacht.

Dat extra dekbed gaat er niet meer af.

Vanmorgen stond Pleun om 08.30 uur voor de deur om de situatie op te nemen en de oude ketel te demonteren.

Nu, het is twaalf uur, zijn Pleun en Henk, zijn zoon, lunchen, maar is de buitenvoeler, de nieuwe thermostaat gemonteerd en hangt de ketel op zijn plaats.

De oude ketel

De nieuwe ketel

d
Voor vanavond moet het dan warm zijn. Nu begin ik het knap koud te krijgen.

Nat en Koud

Toen het aan het einde van de morgen niet meer zo hard sneeuwde, ben ik toch nog even de uiterwaarden in gegaan om te kijken of er een mooie Nieuwsjaarskaart in zat. Meer als een natte kop, koude handen en de volgende foto's zat er niet in.
Niets om in -tigvoud te worden gedrukt.

Ze geven wel het grijze natte sfeertje van vanmorgen weer.
Als je op de foto's klikt, zie je ze pagina groot.

Lola en Bink

Lola en Bink logeren bij ons. Lola en Bink zijn twee katten

Wij hebben altijd katten gehad. Voor of eigenlijk tegen de muizen, maar ook "aan komen lopertjes", die denk ik bij ons voor de deur uit auto's zijn gezet.
Maar sinds Mik, onze rode kater en Doopy, het kleine schuwe katje, sinds enkele jaren dood zijn, hebben we geen katten meer in huis en nemen zelf ook geen katten meer.
Lola en Bink zijn twee werkelijk pikzwarte katten. Een poes en een kater.
Zij zijn de huisgenoten van Kalinka en Mark en logeren bij ons omdat het huis van Kalinka en Mark wordt verbouwd en de katten daar onmogelijk konden blijven, zonder ze wellicht kwijt te raken.
De eerst middag in de kerk heeft Lola een weg gevonden om tussen het plafond van eerste verdieping en de vloer van de tweede verdieping te komen.
Het heeft wat moeite gekost om haar te vinden en nog veel meer moeite om haar er weer tussenuit te krijgen, maar uiteindelijk heeft de overredingskracht van Bink, Lola weer in de bewoonde wereld gebracht.
Het was dinsdagochtend een prachtig gezicht om de twee pikzwarte plumeaus, grijs van het stof, voor onze slaapkamerdeur aan te treffen.
Het gat is dicht gemaakt, dus hoeven we niet weer uren poele, poele, poele te roepen voor een spleet onder de boiler achter op de zolder bij de sauna.
Overigens kun je zwarte katten erg moeilijk fotograferen. Als ze hun ogen maar open houden.
We hadden een paar weken geleden een huismuis en hopen, dat we daar nu vanaf zullen zijn.

Alles kwijt

Er zijn dagen, dat je alles behalve jezelf kwijt bent. Dan zou je uit pure ergernis jezelf het liefste willen verliezen. Ik heb nog geen compleet overzicht van wat ik kwijt ben, maar ergernis heb ik genoeg.
Vandaag is de eerste dag van mijn oppassessie bij de kleinkinderen in Muiden.
Ik hoefde helemaal niet zoveel mee te nemen, maar een telefoon, autosleutels en de huissleutel van het huis in Muiden zou toch niet gek zijn.

Tussenzang
Vandaag is een kapot onderdeel van onze ALLES IN EEN door TNT afgeleverd. Keurig op tijd en netjes tevoren per SMS gewaarschuwd. HULDE TNT.
Ik heb het ding keurig geinstalleerd, aangemeld en geactiveerd. We hebben nu ook interactieve TV op de slaapkamer.
Het ding in de kamer heb ik verlost van een kilometerslang snoer. Ik heb er nu een handzaam, netjes weg te werken snoertje aan gedaan. Wat ziet dat er opgeruimd uit.

Goed, ik had het over alles kwijt zijn.
Mijn telefoon kon ik niet vinden. Ik heb er van de week wat mee zitten knoeien. Het geluid was niet goed, het oproepsignaal leek nergens op. Ik heb me zelf 6 keer moeten bellen voordat ik in de gaten had dat het geluid uit mijn gepakte weekendtas kwam.
Ik moest hem helemaal uitpakken en nog eens 3 keer bellen, voor ik door had dat het kreng in mijn ochtendjas zat.
Toen was de huissleutel van Muiden zoek. Ik heb 4 keer al mijn tassen (weekendtas, computer-tas, foto-tas) uitgepakt en weer ingepakt tot ik de sleutel met zo'n mooi wit lint van een Amsterdamse Mercedesdealer zag liggen op een stapel witte reserve snoeren van de ALLES IN EEN van KPN.
Ik heb alles wat ik dacht mee te moeten nemen in gepakt en ben vertrokken.
Weg wezen.
Ik heb nog wat boodschappen gedaan, maar ben de worst voor de erwtensoep vergeten.
Voor een heerlijk kipgerecht zondag, had ik een flesje gembersiroop nodig. Dat verkopen ze in Gorinchem niet in de supermarkten. Ik vraag je.
Ik ben lekker op mijn gemak naar Muiden gereden en geniet van de heerlijke mededeelzaamheid van de kinderen, die er alle tijd voor uittrekken om hun verhaal te doen.
Vreselijk gezellig Paul en Denise. Ik geniet en de kids hebben het volgens mij ook naar hun zin.
Ik heb met ze afgesproken er dit weekeinde een heerlijke klerezooi van te maken.

ALLES IN EEN VAN KPN

Het werd en wordt wijd verbreid aan geprezen ALLES IN EEN. Internet, bellen en interactieve TV.
Niet van Ziggo of UPC, niet van Vodafone, Tele 2, Telfort of wie dan ook. Nee wij bestellen ALLES IN EEN bij onze nationale trots, KPN.
Om het hele spul gratis aangesloten te krijgen bestellen we keurig op tijd binnen de actie termijn. We krijgen een paar dagen later een brief van KPN dat we 30 oktober thuis moeten zijn, want dan komt de monteur ons aansluiten.
Ik ben de hele dag, het was een dinsdag, thuis gebleven. Daardoor liep ik wel de markt in Herwijnen mis, maar ik had het er graag voor over.
Toen we s'middags om een uur of vier nog geen enkel teken van enig leven van een KPN monteur hadden waargenomen, is Mieke maar eens gaan bellen.
KPN kon zelf niet eens de aan ons gestuurde brief terug vinden. We waren al vroeg in het organisatie proces zoek geraakt in de KPN administratie. De operatie moest opnieuw worden opgestart. Dus zitten we nog een tijdje zonder interactieve TV en de andere twee verrassingen van KPN.
ERREG
We zullen een tijdje voor het monteren van de aansluitingen via TNT een doos ontvangen met alle benodigde aansluitspullen.
Die doos wordt na een week bezorgd. Ook ontvangen we een brief dat KPN op dinsdag 27 november onze televisies, telefoons en alle computers (ALLES IN EEN) komt aansluiten. Vervolgens wordt ik 1 keer per week via SMS gewaarschuwd dat ik beslist die dinsdag tussen 12.00 uur en 18.00 uur thuis moet zijn. Want ze komen !!! De maandag voor D-day ontvang ik in Parijs nog een laatste waarschuwing, dat ik toch vooral dinsdagmiddag na 12.00 uur thuis moet zijn.

WE KOMEN !!!

Dinsdag, we zijn maandagavond terug gekomen uit Parijs en hebben een welkomsborrel gedronken met onze gasten. Goed ik lig dinsdagochtend nog heerlijk te pitten, want onze gasten willen pas om 10.00 uur ontbijten, als ineens luidkeels de telefoon naast mijn slapend hoofd te keer gaat.
Een SMS van Denise dat ze om een uur of  tien bij ons voor de deur zal staan. Mijn weekeinde in Muiden even doorpraten. Prima.
Ik sukkel weer in slaap tot ik om 8.30 uur wakker wordt van de deurbel.
Ik ga in mijn ochtendjas naar beneden en wat denk je, een monteur van KPN.
Ik vraag, knap chagrijnig, hoe laat hij het heeft. En ja hoor, het is bij hem ook 8.30 uur.
Ik kom er niet achter met wat voor boodschap de beste man op pad is gestuurd, maar als hij voorstelt om dan maar te vertrekken en later terug te komen, belet ik dat. Je weet niet of hij ooit terug zal komen.
Ik bel wel met KPN. Niemand bij KPN kan mij uitleggen, waarom het zo mis loopt. Er worden excuses aangeboden en er wordt me een bloemetje ter waarde van € 40.=  aangeboden.
Ik beloof de vertegenwoordiger van KPN dat ik de monteur net zo lang in huis vast zal houden tot alles werkt.
Als hij om 13.00 uur vertrekt, had ik de indruk dat alles werkte. Later kwam ik er achter dat de TV op onze slaapkamer wel aan gaat, maar na tien minuten valt het geluid uit en weer na tien minuten gaat het beeld stil staan om tenslotte op zwart te gaan. Zo interactief hoeft voor mij nu ook niet.
We bellen KPN. Zij  laten hun monteur mij terugbellen.
Hoe wij zijn instructies ook opvolgen, het komt toch niet voor elkaar.
Hij belooft de volgende dag terug te komen. Hij belt wel hoe laat dat zal zijn.
Als ik hem om een uur of vijf de volgende dag bel om te vragen waar hij blijft, krijg ik de mededeling dat het er die woensdag niet meer van zal komen.
Hij belooft me, dat hij vandaag, donderdag, rond een uur of negen langs zal komen om alles op te lossen.
Wat de man vandaag ook probeert, een TV werkt en de andere niet. Hij vertelt verhalen dat de stopcontacten waarin de stekkers van het spul zitten niet serie geschakeld mogen zijn, want dan gaat de stroom niet goed of zo.
Schitterend, bedenk voor mij nog maar een sprookje.
Wij, Mieke en ik, denken dat een van de twee geleverde Experia boxen van KPN stuk is.
Na tien keer alle trappen op en af gelopen te zijn, alles een paar keer gewisseld te hebben en twee koppen koffie, bedenkt de monteur dat de Experia box van KPN waarschijnlijk kapot is.
Hij bestelt een nieuwe, die morgen voor 13.00 uur bezorgd zal worden door TNT.
We zijn benieuwd.
Maar om 13.00 uur morgen ben ik weg. Ik ga drie dagen bij mijn kleinkinderen logeren en me door hun laten verwennen. Of omgekeerd. We zien wel.

ARRIVA

Maandagavond zijn we met de Thalys volkomen volgens de dienstregeling uit Parijs in Rotterdam aangekomen. Reistijd 2 uur en 25 minuten.
We zijn in Rotterdam op de trein naar Dordrecht gestapt en vanaf daar met een boemeltje van Arriva naar Gorinchem.
Arriva verzorgd naast de boemel ook vanuit Gorinchem het busverkeer in de omgeving.
Wij komen geheel volgens dienstregeling met de trein in Gorinchem aan 18.05 uur en constateren dat de bus naar Geldermalsen en dus ook naar Vuren geheel volgens de dienstregeling om 18.02 uur is vertrokken.
Volgens de dienstregeling vertrekt de volgende bus om 19.02 uur, wat dus betekend dat wij ongeveer een uur moeten wachten.
Wij waren wel toe aan iets geestrijks en probeerden bij de restauratiehouder van het station iets als een borrel te scoren.
Dat verkocht hij niet.

Mieke legt zich daar dan maar bij neer en bestelt een warme chocolademelk, waarop de restauratiehouders vraagt ”Een halve liter?”. Mieke antwoord “Een halve liter chocolademelk?” “Nee”zegt de restauratiehouder, “een halve liter bier!” 

Wij hebben ons twee halve liters bier van onder de toonbank aangeschaft natuurlijk tegen een woekerprijs.
Vroeger waren seksblaadjes van onder de toonbank ook al zo duur. Gelukkig hoefden wij ons, in verband met een leeftijd controle, niet te legitimeren.
We hebben onze bus van 19.02 uur om ongeveer 18.45 uur op het station zien aankomen, waarop de chauffeur de Arriva kantine in trok.
Toen er om 19.10 uur nog geen enkele activiteit te bespeuren was bij de met draaiende motor wachtende bus, ben ik de kantine van Arriva maar ingetrokken en heb de chauffeur op de hoogte gesteld van het feit, dat als de bestuurder van de vorige bus er ook zijn gemak van had genomen na aankomst in Gorinchem, wij niet een uur en tien minuten in de regen hadden hoeven wachten op hem.
De chauffeur bedacht ter plaatse dat hij mij moest meedelen dat hij toch wel een kopje koffie mocht drinken en even naar de wc mocht gaan.
Ik had natuurlijk de eer aan me zelf moeten houden, maar deed dat niet.
Hij weet nu dat ik 25 minuten voor een kopje koffie en een plas, nogal aan de tijd vind, maar dat hij dan waarschijnlijk de grootste zeikerd van Gorinchem moest zijn.
We mochten wel mee en hebben uitgevonden hoe de bestuurders van het openbare vervoerbedrijf Arriva, hun vertragingen oplossen.
Dan rijden ze met donderend geweld door bebouwde kommen en over provinciale wegen.
Wat een avontuur

Hoe het kan dat soms alles onbedoeld en totaal anders dan georganiseerd toch zomaar uit de hand lijkt te gaan lopen bleek de volgende dag. Dinsdag 27 november.
Maar dat komt morgen.

14 november 2012, een cadeautje

Toen ik vanmorgen wakker werd en de gordijnen in woonkamer open trok, zag het begin van een vreselijk mooie dag er zo uit. 

Daar mag je niet over klagen en zulke plaatjes horen natuurlijk bij "Vandaag De Dag" thuis, als ik niet zo'n hekel aan de Telegraaf had gehad.

Ik heb vandaag alle verplichte nummertjes afgehandeld, zoals een bezoek brengen aan de tandarts, een afspraak maken met mijn cardioloog, "groetjes Paul", een afspraak maken met mijn kapster, die me de laatste tijd zo lang knipt, dat ik om de veertien dagen terug moet.
Na een lekkere lunch met Mieke, die met barstende hoofdpijn vandaag niet echt meedeed, ben ik met het veer bij Brakel naar de overkant gevaren en gaan wandelen in de uiterwaarden bij Gameren.
Deze uiterwaarden zijn de afgelopen jaren stevig onder handen genomen om  ze geschikt te maken om bij hoog water veel rivierwater te bergen.
Tot nu toe ben ik er alleen maar langs gefietst. Maar nu, op een rustige woensdagmiddag, ben ik er met de camera en te voet in gegaan. Daar heb ik geen spijt van gehad. Schitterend weer en een schilderachtige omgeving. Ik werd direct verrast door een voor mijn neus opvliegende grote Zilverreiger.
Vrijwel direct daarna vliegt er vanaf de overkant, de andere oever van de Waal, een Chinook op met een, zo te zien gestolen auto er onder.
Ik geef de voorkeur aan de reiger al is het maar vanwege de herrie

Natuurlijk barst het hier net als overal langs de grote rivieren van de Ganzen, maar het was toch wel fraai om er een stel, vol in actie vast te leggen. 

Dobberende Ganzen en Eenden kan iedereen met een volle zak oud brood voor zijn lens krijgen, maar deze plaatjes vond ik zelf wel mooi. Veel hele bijzondere vogels heb ik eigenlijk niet gezien of ze zaten te ver weg en ik had natuurlijk geen verrekijker bij me.

Wel zag ik een stuk of tien Smienten, wat er erg weinig zijn in deze tijd van het jaar en voor deze plaats. Normaal zijn het bijna de meest voorkomende grondeleenden in deze omgeving.

Er zal elders nog wel genoeg te eten zijn geweest.

Rechts een vlucht Canadese Ganzen

Links een stel uit het water opsteigende
Rotganzen

Een omgevingsfoto met meelicht. Wat wordt water toch mooi blauw met een blauwe lucht.

Voor deze uitgebloeide  bloemen ga ik nog wel eens terug, want voor een bosje van deze bloemen, mooi zilver of goud gespoten, betaal je bij bloemhandel in de komende Kersttijd toch gauw € 10,=. Het stond er daar vol mee. Opvallend waren ook de grote Braamstruiken van soms wel een doorsnede van 20-30 meter, die barstensvol met konijnen zaten. 

Een schitteren doorkijkje in deze natte omgeving. Het spreekt voor zich.

Ook nog een paar plaatjes met zeer heftig tegenlicht 

Deze foto's zijn een kleine selectie uit de 60 foto's, die ik vanmiddag voor mijn neus weg heb gemaakt.
Ga je er echt voor staan of zitten..................... Ach het hoeft niet beter.
Het gaat om het genieten en zo'n dag als vandaag, neemt niemand me meer af.

De beuk in de eik

Ik heb het nog niet zo lang geleden over het winterhard maken van de tuin gehad, maar tot vandaag was daar nog niet veel van terecht gekomen. We hadden ook wat problemen met het materieel.

Bij heel zwaar werk heb ik onze grote snoeischaar krom gebogen en dan kun je wat dikkere takken eigenlijk niet meer op een wat grotere hoogte in de schaar krijgen. In het voorjaar heb ik bij voorkomend werk, ook in de tuin, de kettingzaag verziekt. Op onverklaarbare wijze heb ik vrolijk staan te zagen terwijl de rem aangespannen stond. Dus het hele verhaal liep vast en was onherstelbaar. 

Laat nu iedereen me maar 'sufferd' noemen. Dan hebben ze groot gelijk, maar toch weet ik zeker dat het merendeel van mijn lezers niet weet waar ik het over heb en vergelijkbare klussen aan familieleden of gediplomeerde tuinlieden overlaten.

We zijn vrijdag begonnen met het aanschaffen van een nieuwe kettingzaag, een Huskvarna, bekend van de naaimachines en uit Zweden.

We hebben 'm ingezaagd op de hazelnoot, die richting het maaiveld moest worden ingekort.

Mieke en ik hebben ook nog wat ongewenste gasten uit de bordessen gezaagd en de eerste hoeveelheden takken bladeren en ander tuinafval naar de stort in Gorinchem gebracht.

Zaterdag is Yevgeny komen helpen. Hij is een voorbeeld voor veilig werken. Zaagvaste werkbroek, stevige doorwerkjas (een erfenis van Centocor), gehoorbeschermers, veiligheidsbril en degelijke werkhandschoenen.

Duidelijk een zoon van een aannemer. Ik ging dus ook in de veiligheidskleding.  Het eerste wat gedaan moest worden, was het rooien van een meidoorn, die er niet meer uitzag en veel zon wegnam rondom de kanel van de honden. Alle belendende struiken hebben we ook gerooid, evenals twee armoedige vlierbomen. Dat belooft dan waarschijnlijk een slecht vlierbessenjam-jaar volgend jaar. Maar dat lossen we volgend jaar wel op. Er groeien hier in de buurt genoeg vlierbessen om half Nederland van jam te voorzien. De reuze eik, nou ja reuze, hij is ruim twintig jaar oud en steekt al bijna boven de kerk uit. De eik zorgt er voor dat wij redelijk vrij op het balkon kunnen zitten, maar geeft ook wel erg veel schaduw in de tuin.

We hebben paar grote takken aan de onderkant weg gezaagd en daardoor hebben we al veel meer doorzicht in de tuin. Kortom door onze oefening hebben we weer een lichte tuin, waar ook weer iets op het maaiveld kan gaan groeien. 

Vandaag onder andere twee |perenbomen , de enige overgebleven appelboom en de pruimenboom ook gesnoeid. Hopelijk leveren ze volgend jaar meer op dan dit jaar, hoewel de pruim barstte van het fruit, waren in de meeste gevallen de wespen ons te snel af. Ze maakten een gaatje in de pruim en hebben ze grotendeels met toevallig passerende vliegen leeg gegeten. De volgels hebben het daarna af gemaakt. 

Alle rotzooi is inmiddels opgeruimd. We zijn vandaag vier keer naar de vuilstort geweest, waar we vriendelijk worden begroet door het personeel. 'dag mevrouw en mijnheer Noordermeer, schiet het al een beetje op?'

Het enige wat nog moet gebeuren is het knotten van de 5 wilgen in de tuin. Een keer in de twee jaar gaan alle takken er af. In de komende weken zullen we een keer een gezellige eet/knot-partie organiseren en dan is het met een stel mensen in een uur gepiept. Maar nu maak ik slapende honden wakker.

Ik heb nog geprobeerd een videootje toe te voegen, maar om mij onbekende redenen, lukt het niet.
We zullen het later nog eens proberen.

Noordzee Kaviaar

Ik heb vanmorgen een kilo Stellendamse garnalen uit hun harnasjes geholpen.
Ze worden door topkoks vaak Noordzee Kaviaar genoemd en daar kan ik me wel in vinden.
De wetenschappelijke naam is Crangon crangon, maar dat proef je niet.

Als je een kilo garnalen pelt en je kunt de discipline opbrengen om niet tussendoor te gaan zitten snoepen, hou je bijna 4,5 ons schone garnalen over.

In een eerder leven is het mij overkomen dat ik een heleboel garnalen had gepeld, naar de keuken liep om de lege schalen weg te gooien en terug kwam in de kamer, waar ik had zitten pellen en daar onze kat op tafel aantrof. Hij had juist  het overgrote deel van het product naar binnen had gewerkt.

Daar werd ik niet blij van.

Wij hebben geen katten meer.

Wat zal ik nu aan lekkers van die bak garnalen gaan maken??

In ieder geval heb ik een heerlijke bouillon gemaakt van de schillen met wat cayennepeper, een paar zwarte peperkorrels en een blaadje laurier. Een kwartier zachtjes laten sudderen en door een zeef passeren.

Ik denk dat ik de bouillon niet al te helder wil hebben, anders moet ie door een passeerdoek.

Het wordt heerlijk met een paar snippers Roodbaars en wat Bieslook op een voorverwarmd bord. De bouillon moet heel heet zijn.

Ik denk dat ik maar allemaal garnalen hapjes ga maken. Torentjes met blokjes tomaat en wat mayonaise met fijne mosterd of/en witlof schuitje met garnalen en huisgemaakte whiskeysaus,en/of  klein cherrytomaatjes gevuld met garnalen en hele kleine blokjes avocado. Ik zie wel.

Ik ga alleen nog naar mijn éigen crematie.

Op het allerlaatste moment hoorde ik dat Evert was overleden. Wij in het buitengebied van Vuren, horen niet zoveel van wat er in het dorp gebeurd en dat is meestal ook maar goed ook.

Maar als je het mist als mensen die je goed hebt gekend, zijn overleden, kun je de grootste blunders slaan.

Bij Evert ging het net goed. De condoleance was al geweest. Die had ik gemist, maar ik kon de plechtigheid ter gelegenheid van de crematie nog wel bijwonen.

Wie is/was Evert? 

Evert was de leider van het elftal waarin Yevgeny heeft gevoetbald vanaf zijn achtste tot aan zijn twaalfde jaar. Ik was in die tijd bestuurslid van de voetbalclub en belast met de leiding over de jeugd en alles wat daar bij kwam kijken. 

In die tijd gingen Evert en ik veel met elkaar om. We we spraken elkaar zeker twee keer in de week.

We zijn elkaar nooit helemaal uit het oog verloren, maar veel gemeen hadden we niet.

Als er een wederzijdse kennis jarig was, kwamen we elkaar nog wel eens tegen.

Soms, om hem en zijn gezelschap te plagen, ging ik bij hem zitten. Dan moesten de beste mensen zo "algemeen beschaafd" mogelijk praten, want ik verstond geen woord van platte dialect.

De laatste jaren ging de gezondheid van Evert steeds verder achteruit met alle bijkomende, steeds onverdraaglijker wordende narigheid , waar met zijn doodgaan voor hem gelukkig een einde aan is gekomen.

Ik wordt  bij die herinnering bijeenkomsten altijd erg emotioneel. Er zijn de laatste tijd te veel goede bekenden en vrienden dood gegaan. Dan ga je natuurlijk naar zo'n herinnering bijeenkomst, maar ik kan daar gewoon niet tegen. 

Al dat verdriet. 

Ik heb dan óók altijd verdriet.  Maar ik ga er nooit meer naar toe. 

Ik stuur wel een briefje of ga naar de condoleance. 

Ik ga alleen nog naar mijn éigen crematie.

Steppeklapekster

Dit bericht is een vooruitloper op een uitgebreider verhaal.
Het afgelopen weekeinde waren met ons gezin met alle aanhang op Texel.
We logeerden in een schitterende knots van een boerderij.
Het verhaal:
Zondagochtend viel het ons op dat er, de boerderij staat aan het einde van doodlopende weg, erg veel mensen met camera's met knotsen van lenzen en enorme verrekijkers, langs ons erf de dijk opliepen en zo'n 150 meter verwijderd van onze woonstede, gebiologeerd het weiland in gingen staan te koekeloeren.
Vanuit heel Nederland kwamen vogelaars met de boot naar Texel om bij ons achter, naar de in ons land zeer zeldzame Steppeklapekster te komen kijken.
Natuurlijk zijn wij ook allemaal wezen kijken. Op de bijgesloten site staat een prachtig filmpje met een educatief verhaaltje.

https://www.wadden.tv
of
www.vogelinformatiecentrum.nl
kijken

Als de zon door breekt.

Na een sombere dag, was er vanochtend zelfs wat lichte nevel-regen.
Maar zojuist, 12.45 uur, breekt de zon door en wordt witgoud weer prachtig geelgoud.
Ik kom later terug op een paar leuke en een paar minder leuke ervaringen.
Maar ik kan geen foto's van mijn kleine zak-camera afhalen. De kabel ligt thuis.

Wel heb ik een foto van de enige Eekhoorn hier op het park.
De minder leuke ervaringen liggen in de sfeer van een lekke band midden in het bos met de plakspullen in de Hilton.
Gisteren hebben we een bezoek aan Assen gebracht en zijn naar het prachtig uitgebreide Drents Museum geweest. Dat gebouw is on-Nederlands mooi. Niemand heeft gehoord van de nieuwbouw en de verbouwing, zoals bij het Stedelijk en Rijks museum in Amsterdam, maar het is een "zonder-gezeik-mooi" gebouw geworden.
De tentoonstelling "Vikingen" vond ik vooral een indrukwekkende verzameling dingetjes en feitjes, maar in de expositie heb ik weinig verband gezien. Wel werd duidelijk dat wat ik geleerd heb over de Vinkingen, voornamelijk mythes waren. De werkelijkheid was anders. Dat is natuurlijk een nadere bestudering waard.
De catalogus van de tentoonstelling is noodzakelijk om een beeld te krijgen van een stuk geschiedenis en een verband te zien tussen de in Assen verzamelde "Loppis".
Ik kan de tentoonstelling aanraden te bezoeken.
In Assen is ie vanaf vandaag niet meer. Hij verhuist nu naar Edinburgh, welke stad altijd al de moeite is geweest te bezoeken. het whiskey museum mag je dan ook niet missen.
Ik ga fietsen.

Goud

Hier heeft werkelijk de herfst het heft in handen. Het echte mooie nazomerweer is over. 

Er is wat nevel s’morgens en de temperaturen zijn niet hoog. s’Middags als de mist is opgetrokken in de bossen, komt er wat wind bij.
Die wind is niet helemaal geruisloos in het bos. Waar de Amerikaanse Eik staat en zijn blad verliest, komen die grote fledders van bladeren nat naar beneden, maar het veel fijnere Beukenblad komt droog naar beneden en ritselt of er muizen bij zitten.
Maar het mooiste zijn de enorme hoeveelheden paddenstoelen, die overal om je heen groeien op de grond en op rottend hout. Eetbaar of niet, ik blijf er vanaf.

Hieronder een foto impressie. Ik heb alle foto's behoorlijk moeten comprimeren om ze in deze blog te kunnen zetten. Later zal ik ze wel eens vervangen.

Geloof het of niet, maar nu, 20 oktober 11.00 uur in 2012, zijn Mieke en ik precies dertig jaar getrouwd.
Een uur later dan gepland, want we stonden om 10 uur in vol ornaat , in het verkeerde stadhuis.
We hoefden het huwelijk niet uit te stellen tot een latere datum. De ambtenaar heeft keurig op ons gewacht.
En nu, dertig jaar later, logeren we ergens in Drente een een heerlijk fietsgebied.
Vanmorgen werd hier thuis een heerlijk ontbijt op bed bezorgd en hebben we daarna bij de muziek van Herman van Veen....

 Als liefde zoveel jaar kan duren...........

.....lekker ontspannen ontbeten.
Vanavond gaan we heerlijk eten in Ten Cate in Emmen (zoek maar eens op).
Deze week doen we niets.We steken s'avonds de open haard aan en lezen onze achterstand weg.
Als het weer het toelaat zijn we lekker buiten en genieten van het werkelijk prachtig herfstweer.
We fietsen en wandelen door de goud wordende bossen. Observeren vogels in de vennen, venen en plasjes
We hebben in de tuin van die prachtige sprookjes paddenstoelen staan, Rood met witte stippen.
Lijsters, Kramsvogels, een Roodborst, nee ik som niet meer op er zitten te veel soorten.


Tot later

Terzijde

Soms moet je naar de kapper omdat je er volgens je omgeving "niet meer bij loopt".
Nu loop ik er ook niet meer bij en ga dus donderdag naar de kapper. Maar daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben. Toen ik vanmorgen mijn eigen Blog eens opende, vond ik eigenlijk dat ie er niet uit zag.
Dus heb ik er voorlopig eerst maar eens iets beter leesbaars van gemaakt.
Wat andere kleuren voor de letters en diverse andere letterformaten.
Juist op dit moment knallen er 2 Apache's voor mijn raam langs. Dat moet dus even worden vast gelegd.

Die jongens mogen boven de rivier oefenen in laag vliegen.
Straaljagers mogen dat ook, maar bij de F-16's duurt zo'n exercitie kort maar is wel hevig.
Bij de Apache's duurt het veel langer omdat ze ook voor mijn deur oefenen in stil blijven hangen.
Ik krijg dan soms een "Apocalypse Now"gevoel.
Je weet wel de beroemde film van Coppola uit de jaren '70 over Vietnam.
Ter zake. Ik heb dus een beetje het uiterlijk van mijn Blog aangepast.
De B&B is ook weer leeg. Vanmorgen zijn voorlopig de laatste gasten vertrokken en heb ik gelijk de hele kolere zooi opgeruimd.
Er zijn nieuwe prenten aangekomen voor aan de muur in een van de kamers.De papavers die er hingen, begonnen te verschieten en nu....      
hangen er peren en kersen.

Ik had ook nog een stel mooie foto's van stokvissen, maar die gaan zo gauw stinken.
Precies het zelfde met deze schoorstenen  in Cambridge.





Ik hou nogal van repetitie in mijn foto's dus maak ik er nogal eens een.
Maar deze plaatjes houden we voorlopig in reserve.




Als je overigens een foto in mijn blog met je muis aan klikt, kun je alle foto's stuk voor stuk vergroot bekijken en ik geloof nog kopiëren ook.
Als je daarna op het x kruisje rechtsboven in de hoek van de foto klikt kom je van zelf weer terug in het document.
Deze blog en alles er omheen is echt allemaal "terzijde". Sorry, volgende keer beter

Een verzuchting

Soms zou je willen dat er weer eens iets leuks gebeurde of dat je iets leuks gaat doen. Dat fenomeen betekend meestal dat je kapot zit te vervelen.

Nu heb ik bepaald niet het gevoel dat ik me kapot zit te vervelen, sterker ik verveel me niet.

Ik ben namelijk erg druk met de B&B. Populariteit genereert in ons geval veel belangstelling en dus veel gasten en dus veel werk, in tegenstelling tot veel etablissementen met dezelfde doelstellingen hier in de omgeving, waar het beddengoed niet slijt.

Maar druk, wat is druk?

Ik heb eens zitten nadenken. 

(Cees je moet niet nadenken!)(Toch doe ik het af en toe zolang ik het nog kan.)

Vroeger had ik het ook druk, maar daar ging veel minder tijd inzitten. Meestal bestond het werk, strak gepland, uit arbeid die over een veel langere tijd werd uitgesmeerd, soms over jaren. 

Met die goede planning en ook consequent op die planning te werken, kon je het soms, door op enig moment wat te accelereren, het zo regelen dat je het in een later stadium wat minder druk had.

Als je goed plande hoefde je je nooit te haasten

Als ik opgebeld werd "of ik tijd had", moest ik meestal zeggen dat ik dat niet had, maar dat ik dat wel kon maken.

Je trok tijd voor iets of iemand uit wat je, als je het niet te gek maakte, later makkelijk kon inhalen zonder dat het werk er onder leed. Je moet natuurlijk wel de 40 urige werkweek vergeten.

Het werk, wat ik dan nu drukte noem, dat werk nu moet gewoon snel af. Niets planning. 

Ik kan morgen de bedden niet opmaken voor gasten die vandaag komen.

Ik snap nu ook, waarom bijvoorbeeld het werkzame leven van Mieke zich anders afspeelt dan het mijne ooit gedaan heeft.

Toen zij een management functie had, verliep haar leven zoals het mijne altijd verliep. Lange termijn werk. Nu zij weer op de werkvloer staat werkt het allemaal anders. De patiënt die binnen wordt gebracht, ligt voor ze naar huis gaat weer lekker in zijn bed. Je neemt je werk niet mee naar huis en je laat het ook niet ergens op tafel liggen voor morgen. Nee, het moet af.

Goed.

De herfst breekt uit. Storm, regen en langzaam bruin wordende bomen. Bladeren in het gras.

De tuin winterklaar maken.

Maar je moet nu niet vergeten naar de natuur te kijken.

De meeste trekvogels zijn verdwenen en de wintergasten hebben zich aangediend. De kaler wordende bomen, worden wat meer doorzichtig.  Een paar dagen geleden had ik een hele wolk mezen in de sering voor mijn raam. 

Na het broedseizoen zie je ze vaak niet meer tot in de herfst. Maar de groep bestond zeker uit een stuk of 8 staartmezen, veel pimpelmezen en koolmezen. Natuurlijk zaten er wat vinken en wat ander gespuis bij. Met in mijn ene hand de telefoon( Ici Paris) en in mijn andere hand een camera, heb ik geprobeerd een en ander vast te leggen. Het magere resultaat zit hierbij. Het wordt wel tijd om de vetbollen op te hangen en de pindasnoeren te vernieuwen. Ze moeten bij tijds weten dat ze bij ons terecht kunnen voor een versnapering.

Dit jaar moet ik wel iets nieuws verzinnen om de kraaien, kauwen en roeken weg te houden.

Die beesten genereren steeds nieuwe methoden om mij te slim af te zijn. Ze acteren ook in groepen, want dat vinden ze handiger en het levert ook meer succes op.

Ik denk dat het voer in een kooitje moet worden gehangen, waar de kleine vogeltjes wel in kunnen en de duiven en kraaiachtige niet.

We vinden of maken wel wat.

  

Dicht bij huis

Tussen kasteel Neerijnen ( gebouwd op de funderingen van het 14e eeuwse huis Klingelenburg en kasteel Waardenburg, wat zijn oorsprong heeft in 1283 als de houten burcht  Weerdenburg.

Daar zijn we maar eens gaan wandelen.

Natuurlijk, we wonen al 29 jaar hier in deze buurt aan de Waal en ja, soms vergeet je ook eens dicht bij huis te genieten van al het schoons

We zijn begonnen in Neerijnen bij het Stroomhuis, een oud schakelstation van de Nuon uit 1951. Het tegenwoordig een cultureel centrum met grote horeca pretenties.

Neerijnen stelt niet veel voor maar geeft wel de naam aan de gemeente Neerijnen wat bestaat uit de kernen

Ophemert, Haaften, Tuil, Waardenburg, Neerijnen, Est, Opijnen, Heesselt, Varik en Hellouw.

Wel is het opmerkelijk dat het dorp Neerijnen ternauwernood nieuwbouw kent.

Neerijnen is landelijk bekend om de herrie in het gemeentehuis. Het bestuur is ernstig instabiel.

Niet zo onlogisch als je weet dat de kernen waaruit de gemeente bestaat, elkaar in het redelijke nabije verleden te vuur in zwaard bestreden bij kermissen en dorpsfeesten.

Ik moet oppassen niet te educatief te worden. Hoewel de lezer mag er best wat van opsteken.

Langs het enige lokale café en de bierbrouwerij wandelen we de Uiterwaarden in, die hier erg breed zijn.

We volgen een zogenaamde Aanvoerroute. 

Halverwege onze wandeling plukken we een wilde rozenstruik kaal om er straks thuis, samen met de bottels van de rozen in eigen tuin, lekkere jam van te maken.

De uiterwaarden staan vol met prachtig jong vee. We wandelen in het land van Potter.

Mooie doorkijkjes, schitterende luchten, prachtige bomen, wat wil je nog meer.

We zijn blij dat we er nu de tijd voor kunnen nemen en er, zonder de minste haast, heerlijk van kunnen genieten. Aan de overkant van de rivier liggen de uiterwaarden rondom Hurwenen en Rossum.

Hurwenen vooral bekend van kapot gevlogen hoogspanningskabels en Rossum van zijn ooievaars, maar het Kil van Hurwenen is een schitterend uiterwaarden gebied.  Daar gaan we binnenkort kuieren want vooral het Kil is een geliefd  gebied voor trekvogels om tijdens de trek te foerageren.

We komen de uiterwaarden uit en  lopen we recht tegen het mooi gerestaureerde kasteel Waardenburg aan. Kasteel Waardenburg ligt westelijk van het grote landgoed tussen Neerijnen en Waardenburg. 

Dit landgoed kenmerkt zich door schitterend bossen en prachtige open plekken met schilderachtige doorkijkjes.

Ik denk dat als je er s'morgens vroeg of s'avonds laat door loopt  er zeker wild  te zien zal zijn . Zeker omdat het gebied in open verbinding staat met de rivier.

Deze wandeling komt zeker op het lijstje te staan wat in de B&B ligt voor onze gasten.