Jamais-Pense

Met het vorderen van de lente, wordt het aantal plat gereden padden op de dijk steeds groter.
Door paringdrang gedreven gaan de beesten na een, ik denk wel verdiende winterslaap, in ons geval op pad naar de poelen in de uiterwaarden om eieren te leggen en te bevruchten.
Als de mollen, die vanuit de uiterwaarden onze tuin in trekken, net zo onvoorzichtig zouden zijn bij het oversteken van de dijk als de padden, zag onze tuin er niet uit als een omgeploegd knollen veld.

Ook de drang om eten de scoren bij honden in het bijzonder, neemt soms bizarre vormen aan.
Onze Sam is zo'n hond met zo'n drang. Al heeft ie net een grote bak voer op, als ie denkt nog iets te eten te pakken kan krijgen, dan gaat ie ervoor.
Gisterochtend, ik was even weg geweest, kwam ik thuis en vond de vloer van de berging, de hal en de bijkeuken bedekt met een laag  stuk getrokken plastic zakken en dozen. Alles was goed versnipperd, uitgekauwd en brandschoon gelikt, zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant.  Sam had in de berging  de zak met plasticafval te pakken gekregen en hatsja rukken en trekken maar.
Het was een zooitje
Dat soort dingen zijn heel slecht voor mijn humeur.

Maar het weer was te mooi om mokkend thuis achter de computer te gaan zitten.
Ik heb mijn nieuwe boordcomputer op mijn fiets gezet, ik heb hem deze keer maar eens goed afgesteld. Het resultaat is dat ik nu per uur veel verder en veel harder rij.
Ik heb gisteren, voor het eerst dit jaar met een korte fietsbroek, 65 km gereden. Gemiddelde snelheid 20,4 km/uur. Hoogste snelheid 36,2 km/uur (van de brug bij Zaltbommel af)
Maar eigenlijk wil ik dat allemaal niet weten.

Kijk, en dan heb je nog de onvoorspelbare zaken, die voor je deur langs varen.
Een vrachtschip uit Belgie met wijze naam  Jamais-Pense vaart richting Rotterdam.
Ik hou er nu maar mee op.

Memorabel 31 jaar geleden

Gisteren was het precies 31 jaar geleden, dat mijn moeder is overleden.
Ze stond bij haar overlijden stijf van de reuma en leed ernstig aan Alzheimer. Ze is 75 jaar oud geworden.
Vandaag is het precies 31 jaar geleden, dat ik Mieke de Vos heb leren kennen. Ze was blij vrolijk, ad rem en lustte alles wat ik haar voor zette. Ze was 21 jaar.
We zijn sindsdien vrijwel onafscheidelijk.