Je moet toch iets te vertellen hebben

Ik heb natuurlijk alle instructies van Blogger niet helemáál en zeker niet góed gelezen.

Ik kreeg via mijn e-mail commentaar, dat het onmogelijk was te reageren op mijn verhalen.

Ik had die functie gewoon moeten activeren en dat heb ik nu gedaan dus….

De lente is, denk ik, nu definitief voorbij en als het snel winter wordt, kunnen we de herfst gewoon overslaan.

Maar nee.

De stormen jagen om het huis, de schuimkoppen staan op het water van de rivier en de erwtensoep staat zacht te pruttelen in de keuken.

Gisteravond en vannacht stond de wind recht vanaf de rivier op ons huis. Wat een herrie. Toen het om 01.00 uur droog werd, was ook de meeste wind uit de lucht en werd het rustiger. Tijd om te slapen.

De schade vanmorgen waren twee gebroken potten van de Roosmarijn-bonsai.

Kon je vorige week nog bijna over de bodem van de rivier naar de overkant lopen, vandaag staat het water weer ernstig hoger.

Daarvoor zijn twee redenen.

De eerste is de geweldige regenval van gisteren in combinatie met de “verstedelijking” ook van het platteland, waardoor de concentratie tijd van het regenwater bijzonder kort is. (D.w.z. voor de niet techneuten, dat het regenwater door verharding van het terrein in combinatie met perfecte drainage systemen, niet meer in de grond kan dringen maar recht de rivieren in loopt).

De tweede reden is stuwing door de harde wind uit zee. Het zeewater wordt de mondingen van de rivieren in geblazen. Zo kan de rivier veel minder water kwijt aan de zee.

Goed, allemaal onthouden, morgen overhoren.

Dat is overigens het voornaamste gevaar van de klimaatveranderingen.

Alle rivieren in Europa zullen voornamelijk regenrivieren worden. Er zullen door te grote temperatuursverschillen van lucht boven land en boven zee, in korte tijd veel grotere hoeveelheden neerslag gaan vallen, die door de rivieren onvoldoende, door onder andere de zeewatersteiging, naar zee kunnen worden afgevoerd.

Ik denk dat onze overheid, die heeft toch tijd genoeg omdat ze nu bijna alle overheidsfuncties hebben afgestoten, zich samen met mijnheer van Oranje bezig gaan houden met het “het hoofd boven waterhouden” van de burger. Letterlijk.

Ook kan er een situatie ontstaan zoals in Amerika bij de Colorado River, die de zee niet meer bereikt omdat ie onderweg al zijn water heeft af moeten staan voor van alles.

Dan zou de Betuwelijn toch nog succesvol kunnen worden als vervoer over water wegvalt.

Ons Parijs

Dit weekeinde zijn we wezen logeren bij Margriet en Daniël in Parijs.

Meer dan soepel zijn we naar Parijs gereden. 4 uur en een kwartier van deur tot deur. Ik heb geen kilometer te hard gereden.

We hebben Parijs gedaan zoals ik van Parijs hou.

Vrijdagmiddag, na aankomst en de koffie met het heerlijke appelgebak van Daniëll, zijn we richting Roland Garos gewandeld.

Niet om het Roland Garos( want tennissen doe ik al jaren niet meer)

en ook niet om het Stade Jean Bouin, wat ernstig in de steigers staat in verband met een rigoureuze verbouwing, waarbij de tribunes overdekt worden

en ook niet om het Stade du Parc des Princes,

Nee vooral om het Etablissement Horticole met zijn schitterende Greenhouses.

Het Jardins des serres d'Auteuil aan de Avenue Gordon Bennett.

Oorspronkelijk ontstaan als botanische tuin ergens rond 1760, maar pas echt spectaculaire sinds 1895 toen de Serres zijn gebouwd.

Het park was al gesloten en toen zijn we maar op ons gemak door de buurt gekuierd, waar luisterijke vila’s staan in onder andere Avenue Robert Schuman, Rue Du Pavillon en Rue du Belvédère.

Klassiek en modern, maar allemaal met een geschiedenis en met een architect van naam.

Heerlijk.

We hebben s’avonds bij Margriet en Daniël de enige en echte Porc au Lait de Margarita gegeten. Driewerf MMMMMMMMMMMM

Zaterdag, weer zo’n heerlijke Parijs dag, zijn we s’morgens eerst naar de lokale Markt in Boulonge Billancourt geweest. Noteer het adres op de kruising van Rue des 4 Cheminées en Rue Peltier en let op NIET IN PARIJS, maar in Boulogne Billancourt.

Voor Bourgondiërs als wij, zijn dat natuurlijk de mooiste plekjes en markten met schitterende keus uit het mooiste vlees, de lekkerste vis en verste groenten.

Je kunt er alles kopen.

Na de markt zijn we over de Grande Rue, een vrijwel rechtstreekse verbindingsweg tussen het Louvre en het Paleis van Versaille, naar Versaille gereden, waar we heerlijk in de tuinen van het Paleis hebben gewandeld.

Het paleis was inmiddels wintervast gemaakt, dus alle marmeren beelden waren in zeildoek ingepakt. Omdat het de laatste tijd zulk waanzinnig mooi weer is, heb je er geen idee van dat het bijna december is.

Zo, met ingepakte beelden en grote vazen, hebben we de tuinen nog nooit gezien.

 Na het paleis hebben we een hongeropwekkend bezoek aan Marché & Halles Notre Dame in het centrum van Versaille gebracht.

Zijn we s’morgens op de markt in Boulongne Billancourt verwend, dan weet ik eigenlijk niet hoe ik moet noemen wat we op de markt in Versaille tegen zijn gekomen.

De markt bestaat uit carré-achtige gebouwen rondom een vierkant plein, waarop in het midden, een goederenmarkt is. In de gebouwen zijn voornamelijk de vis en vleeswinkels. Fantastisch.

Niet in de hoeken maar in de rechte stukken van het carré zijn de toegangen naar het plein.

Wij nemen ons voor zeker de volgende keer dat we in Parijs zijn, voldoende koelboxen en tassen mee te nemen, om voldoende voor een tijdje, lekkers in te kopen.

Misschien moeten we maar een keer in de twee maanden een pelgrimstocht naar Versaille maken.

Adres

Les Halles Notre Dame

Place du marché Notre Dame

45 Mar Foch, 78000 Versailles, France

+33 1 39 50 25 62 ‎

Margriet heeft ons bij het diner verwend met een heerlijk Zeebaars met alles er op en er aan.

Zondagochtend hebben we ingehaald wat vrijdag niet mogelijk was omdat het gesloten was. We zijn naar de Jardins des serres d'Auteuil geweest.

Het is schitterend weer.

 Jardins des serres d'Auteuil is een fantastische complex. Een mooi park met laat negentiende eeuwse kassen.

Het heeft er alles van dat binnenkort het park ruimte moet afstaan aan het tennis Roland Garos om er een tribune te bouwen met een sluitbaar dak.

Los van wat zo’n gebouw doet met de eventuele lichtinval in de tuinen en kassen, moet je als architect wel van hele goede huizen komen om er iets neer te zetten wat in harmonie is met de omgeving. Ik hou mijn hart vast.

Als we zo rondlopen kan ik mij wel een mooi leventje voorstellen in dat buurtje.

Ik stel me zo voor dat je op een regenachtige dag, na je ontbijtje, naar dit park afzakt.

Zo’n ontbijtje met een vers croissantje, een stokbroodje met vlierbessenjam en een heerlijk zacht gekookt eitje is niet te versmaden. Beker melk en een lekker kopje koffie erbij.

Na die heerlijke opstart van de dag wandel je dan met je krantje en een goed boek naar die heerlijk verwarmde kas. Met een heerlijke temperatuur voor je wat ouder wordende botten en een schitterende verzameling prachtige groeiende, bloeiende en geurende planten om je heen, moet je je dan in een soort paradijs voelen.

Met de kennis, die we de afgelopen dagen hebben opgedaan over het Bourgondische niveau van de lokale markten, de wetenschap van een wereldstad als Parijs met zijn overdaad aan culturele uitspattingen op fietsafstand, wil ik mijn kerk in Vuren graag inruilen voor een leuk huis of een appartement met bijvoorbeeld een grote daktuin in Boulogne.

Snuffelend in het struweel in de tropische kassen kwamen we diverse knuffel paartjes tegen.

We kunnen er na zo’n weekeinde in ieder geval voor de maand december, met wat hindernissen, weer goed tegen.