Een Nawee

Verdreven door het slechte weer tussen Phoenix en Las Vegas zijn wij op onze reis in Amerika naar het westen getrokken en in de Siërra Nevada terecht gekomen.
Het Yosemite Park, werd voor onze reis hoog aangeprezen
Het tond niet hoog in de planning en ik moet zeggen
Het viel ons tegen.
Het stond in brand en wat niet in brand stond was al afgebrand.

Dit was het reisadvies voor zomer 2014

Het Yosemite National Park is nog te bezoeken. Open zijn Yosemite Valley, Glacier Point en Wawona / Moriposa Grove. Deze zijn bereikbaar via Highways 140 en 141. Tioga Road is vanwege de brand niet bereikbaar via deze wegen, maar wel via Big Oak Flat en Tioga Pass Entrances.

Hier zijn we dus ook per ongeluk langs binnen gekomen en weer uit gegaan

Het gedoe met beren was op zich al vervelend genoeg, maar toen we er vertrokken en we er achter kwamen dat de z.g. Deer Mouses er een veel grotere bedreiging vormden dan de beren, was het eigenlijk helemaal balen.
We hebben bezoek gehad van die beesten in onze mondvoorraadkluis. De muizen hebben alles wat we bij ons hadden aangevreten. Alles moest dus zo’n beetje worden weg gegooid.
Het beest verspreidt het Hantavirus, waar je knap ziek van kunt worden en zelfs in meer dan 30% van alle besmettingen kun je er dood aan gaan.

Dit zijn notities van deskundigen

Het hantavirus wordt overgedragen door de ‘deer mouse’; 20% van deze muizen die in het Yosemite National Park leven zijn drager van het virus.
Het virus veroorzaakt twee syndromen: de hemorragische koorts met renaal syndroom en het cardiopulmonaal syndroom.

De mortaliteit van vooral het laatste syndroom is hoog.

Toen ik dus de laatste weken grieperig werd met nare hoofdpijn en duizeligheid, had alleen de gedachte aan dat klere beest me dus al weer te pakken. Ik lig er niet wakker van, maar ben wel even bij de huisarts langs gegaan. Het is geen Ebola en ze kan er ook geen Hanta van maken dus de dokter denkt dat ik het maar even aan moet kijken. Gelukkig heb ik niets aan mijn ogen.

Zo zien die schattige beestjes er uit

Maar ik zit intussen dus wel ziek thuis en wijt de hoofdpijn en duizeligheid maar aan stress.

Ik heb natuurlijk de laatste weken dagenlang in een niet natuurlijke houding achter mijn computertje gezeten en dat dan de irritatie van je RSI-polsen, via je RSI ellebogen en schouders naar je RSI nek en hoofd gaat ligt voor de hand.






Dus ga ik maar eens op PAUZE





Een uurtje klooien per dag moet kunnen en de rest laten we over aan PARASETAMOL.

Er was er een jarig....................

....................HOERA..................

De Herfst heeft er nog niet zo veel zin in.

Dit zag ik toen ik zondagochtend vrij vroeg wakker werd en mijn neus tussen de gordijnen door stak. 

Nadat mijn gasten waren vertrokken zijn we heerlijk gaan wandelen bij Dorst en dat ligt weer bij Breda


De volgende plaatjes waren de wakkerworders van vandaag.
Het voordeel van de herfst en de winter is onder andere dat ik voor de zonsopkomst en de zonsondergang, de deur niet meer uit hoef.
Alles gebeurd recht voor mijn raam.

van Gogh

Er stapte een wolk vrouwen met kinderwagens uit, in de Paulus Potterstraat.

Tramlijn 2, de in de top tien van Tramlijnen van de National Geographic staande tramlijn.

Toen kwam er ook nog een oude man met een kinderwagen naar buiten.

Hij stak de straat over om de van Baerlestraat in te lopen. 

Misschien moest ie naar naar het Concertgebouw.

Nee, hij liep verkeerd. Hij draaide zich om en ging terug de Paulus Potterstraat in richting Rijksmuseum.

Nu zag ik dat de kinderwagen niet gebruikt werd als een verkapt boodschappenwagentje.

Er zat een vrolijk om zich heen kijkend meisje in.

Aan de handgrepen van de reuze wagen bungelde een reuze, ik noem het een Baby Tas, maar het heet geloof ik een verzorgings- of luiertas. Hij had het kindje 'compleet' geleend.

Zeer doelbewust liep de oude man naar het van Goghmuseum, waar een dubbele rij wachtenden onder aan de trap naar de ingang stonden.

Een suppoost die alles in goede banen aan het leiden was, begeleide de oude man met de kinderwagen gelijk langs alle rijen naar de buitenlift voor rolstoelen. 

Ik  kreeg de indruk dat ze elkaar kenden. De oude bediende geroutineerd zelf de lift.

Op de hoogte van de entreehal stond een jonge dame, ook in uniform bij de lift de oude man op te wachten en leidde hem gelijk naar de kassa. Hij mocht voor gaan. Niemand protesteerde en een vertedert gemompel ging door de ook hier lange rijen.

Ik wilde natuurlijk zien hoe dat afliep en ben ook maar in de rijen gaan staan.

Het koste mij ongeveer een dertig minuten voor ik mijn jas in de garderobe kwijt was.

Ik kwam de man later nog op de eerste verdieping tegen. Uiterst relaxed en geamuseerd door de hele jonge kunstkenster

De klein meid zat luidkeels met haar armen zwaaiend de kleurrijke schilderijen aan te wijzen en te benoemen. Ta, tata, ta. Duidelijk impressionisme.

Ik overweeg eens langs te gaan in de Kringloopwinkel om mij een Rollator aan te schaffen.

Ik heb namelijk op de site van het van Goghmuseum uit gevonden dat gebruikers van rolstoelen en rollators zo'n voorrangsbehandeling krijgen. Dan hoef je niet iedere keer een kindje te lenen.

Overigens kun je met je Museumkaart ook tevoren een datum en een tijd reserveren, maar als je zoals ik, een impulsbezoeker bent, kun je beter een rollator in je auto hebben liggen.

Toen ik de boekwinkel op de begane grond in liep, zag ik de oude man met het meisje weer keurig begeleid met de lift afdalen naar het straat niveau. Het meisje zat vergenoegd aan een soepstengel te te knagen.

Hij zal wel weer vertrokken zijn met Tramlijn 2 richting Nieuw Sloten

EIEREN EN PEREN

Rudolph

Nu ik het toch over eieren heb.
Zes eieren per dag, zeven dagen in de week.............
De koelkast puilt uit.
Dit, in combinatie met een andere koelkast met de perenoogst 2014, heeft mij op het idee gebracht eens bij Rudolph van Veen langs te gaan.
Van eieren en peren moet je taarten kunnen maken.

Als ik helemaal niets te doen heb, kijk ik wel eens TV bijvoorbeeld naar 24Kitchen
Of de duvel er mee speelt is dan altijd Rudolph van Veen bezig in Rudolph's Bakery.
Taarten aan het maken.

Ik hou niet van taarten maar het goddelijk gemak waarmee hij kennelijk allemaal keurig tevoren afgemeten hoeveelheden meel, zout, suiker, melk, eieren, boter, amandelen, kaneel, anijs, en weet ik veel wat nog meer, bij elkaar gooit, roert, kneed, uitrolt en weer oprolt, ten slotte in een vorm propt, in de oven zet, het er 10 seconden later uithaalt, uit de vorm schudt en er een stuk uit snijdt...............Dat is fantastisch. Dat kan ik ook.

De man zet daar in 10 minuten een kunstwerk op de wereld. Hij zegt dat het nog smaakt ook.

Ik ben gistermiddag de onderdelen voor zo'n creatie bij elkaar gaan zoeken en voor zover niet in eigen keuken aanwezig, gaan verzamelen.
Ik ga een platte 'perenamandeltaart' maken. Een taart met een doorsnede van 45 centimeter.
Daar gaan we al weer.
Een vorm van 45 centimeter is in de omgeving van Gorinchem niet te koop.
Wel een vorm van 28 centimeter. Die is wel elektrolytisch vertind.!!!!!!!
En nu?
Alle hoeveelheden op mijn lijstje zijn voor een taart van 45 centimeter.
Om nou alles eerst door 45 te gaan delen en dan weer met 28 te gaan vermenigvuldigen???
Van die 6 peren blijf ik dan wel mooi met iets meer dan 2 peren zitten.
Ik besluit niet te gaan rommelen met de hoeveelheid grondstoffen. Als het straks de vorm in moet, geld voor mij gewoon het zwaar beladen 'VOL IS VOL'

Mijn 10 minuten taart bouwen wordt anderhalf uur.

De keuken ziet er uit alsof er een stuifmeelbom is ontploft. Alles wat los hoort zit met deeg of beslag of roomboter ergens anders aan vast geplakt.
De deegroller vormt een warme eenheid met een grote snijplank. (ik kan kilo's bloem op mijn plank gooien en aan mijn roller smeren, maar als ik de roller op het deeg zet, rolt het zich gewoon op om de roller)(dus, heb ik geleerd doe ik er vanaf nu vershoudplastic tussen) (inmiddels is je aanrecht dan al een gigantische bende)
De gootsteen is verstopt door een restje amandelsnippers op het roostertje.
Bij het wegspoelen (wat moet je er anders mee)(Rudolph bewaart het allemaal, maar hij moet direct na deze taart er nog een paar bakken) dus bij het wegspoelen van het te veel aan deeg en beslag, moet je oppassen dat je geen kokend water gebruikt anders gaart het deeg in de zwanenhals van spoelbakken en ben echt ver van huis.

De oven staat op 180˚, de peren zijn in het beslag gedrukt en de amandelsnippers met suiker en eitwit (gatver wat plakt die troep) om de rand heen gestrooid.
Na 35 minuten moet de taart gaar en mooi bruin zijn.

Of ie gaar is weet ik niet, maar mooi bruin is ie in ieder geval niet.
Nog maar 5 minuten langer bakken.
Nog niet bruin.
Ik zet de oven op 220˚ en wekker op 9 minuten. (daar worden mijn broodjes op zondagmorgen ook mooi bruin van)

En ja PRACHTIG
'Pas op hoor, je moet de rand eerst voorzichtig los snijden..............'
Ik klip de springvorm open en TATA daar staat mijn PERENAMANDELTAART van Rudolph.
Niks los snijden, hij wil er gewoon uit
Beetje glazuur (ingekookte wijn en perensap opgedikt met aardappelzetmeel) op de peren voor het glimmen
Snufje stuifpoedersuiker er op.

Ik durf hem nog niet aan te snijden.
Morgenochtend komt Dominique en die heeft verstand van taarten dus......

3D

Een van onze kippen is een opleiding decoreren begonnen.
Waarschijnlijk met het oog op Pasen.

Ze loopt in die tijd van het jaar altijd al wat mopperig rond in het hok.
Met een gezicht van 'Doe je het daar allemaal voor?'
'Dan pers je er weer zo'n 60 gram ei uit en dan gaan die mensen er een beetje mee zitten kleuren'
'Schande!'
Ze was het duidelijk zat.

Gisteren lag haar eerste probeersel prominent boven op de stapel eieren te glimmen.
Ik was diep onder de indruk van haar 3-D kunststukje.

Of ze het zelf heeft bedacht of zich toch een beetje heeft laten inspireren door het lok-ei?
Het lok-ei voor onze kippen is een knal geel golfballetje van een onbestemd merk.

Maar het levert van die mooie plaatjes op

'De dijken deugen niet' zeggen de deskundigen.
De dijken langs de Waal  zijn zo'n 15 jaar geleden geheel vernieuwd.
Nu wordt geroepen door de deskundigen van 2014 dat de dijkverzwaringen/vernieuwingen toen niet goed zijn uitgevoerd.
Wie zijn die deskundigen??
Wie heeft er gelijk?
De deskundigen uit de jaren negentig?
Of de deskundigen van vandaag?
en Wat betekende deskundigheid 15 jaar geleden?
en Wat betekent deskundigheid nu?

Iedereen wordt wel eens geconfronteerd met een schoolverlater, die prachtige verhaaltjes kan schrijven en veel papier kan produceren, maar zegt dat iets over zijn ervaring, deskundigheid of over zijn kwaliteit?

Deskundigen die anno 2014 lopen te blaten over piping alsof ze het zelf hebben uitgevonden en weten kennelijk niet dat het fenomeen voorkomt sinds er hoopje grond zijn gemaakt en er aan een kant water tegen kan staan
Het heette vroeger bij de boeren hier  KWEL en dat kwam door onderloopsheid en dat loste je soms op met plaatselijke een damwand of door ontlasting van de waterdruk, maar daar ga je geen dijk voor afbreken en een nieuwe maken.

Ondertussen zijn de diverse aannemers al ruim een jaar bezig met het rommelen aan de pieren voor onze deur.
Dan wordt ie verhoogd, dan moeten de stenen van de verhoging er weer af.
Dan worden er stenen vervangen, dan moet er weer stenen van die vervanging af en week later er weer op
De laatste actie was dat Boskalis zo'n beetje alle pieren heeft afgegraven tot ver onder het waterniveau en de funderingen heeft verwijderd. Daarna zijn er redelijk rendum nieuwe pieren gestort en is er in de uiterwaard op het land een verhoging met zand aangebracht. Waarschijnlijk om bij het eerste het beste hoge water weg te spoelen. Waarheen?
Vanmorgen werd er weer een beetje steen rondom de punten van de pieren los in het water gegooid.

Het mag kennelijk wat kosten, maar wie is verantwoordelijk voor de directie?
Dat kan geen deskundige zijn mijnheer de Dijkgraaf.