Een Nawee

Verdreven door het slechte weer tussen Phoenix en Las Vegas zijn wij op onze reis in Amerika naar het westen getrokken en in de Siërra Nevada terecht gekomen.
Het Yosemite Park, werd voor onze reis hoog aangeprezen
Het tond niet hoog in de planning en ik moet zeggen
Het viel ons tegen.
Het stond in brand en wat niet in brand stond was al afgebrand.

Dit was het reisadvies voor zomer 2014

Het Yosemite National Park is nog te bezoeken. Open zijn Yosemite Valley, Glacier Point en Wawona / Moriposa Grove. Deze zijn bereikbaar via Highways 140 en 141. Tioga Road is vanwege de brand niet bereikbaar via deze wegen, maar wel via Big Oak Flat en Tioga Pass Entrances.

Hier zijn we dus ook per ongeluk langs binnen gekomen en weer uit gegaan

Het gedoe met beren was op zich al vervelend genoeg, maar toen we er vertrokken en we er achter kwamen dat de z.g. Deer Mouses er een veel grotere bedreiging vormden dan de beren, was het eigenlijk helemaal balen.
We hebben bezoek gehad van die beesten in onze mondvoorraadkluis. De muizen hebben alles wat we bij ons hadden aangevreten. Alles moest dus zo’n beetje worden weg gegooid.
Het beest verspreidt het Hantavirus, waar je knap ziek van kunt worden en zelfs in meer dan 30% van alle besmettingen kun je er dood aan gaan.

Dit zijn notities van deskundigen

Het hantavirus wordt overgedragen door de ‘deer mouse’; 20% van deze muizen die in het Yosemite National Park leven zijn drager van het virus.
Het virus veroorzaakt twee syndromen: de hemorragische koorts met renaal syndroom en het cardiopulmonaal syndroom.

De mortaliteit van vooral het laatste syndroom is hoog.

Toen ik dus de laatste weken grieperig werd met nare hoofdpijn en duizeligheid, had alleen de gedachte aan dat klere beest me dus al weer te pakken. Ik lig er niet wakker van, maar ben wel even bij de huisarts langs gegaan. Het is geen Ebola en ze kan er ook geen Hanta van maken dus de dokter denkt dat ik het maar even aan moet kijken. Gelukkig heb ik niets aan mijn ogen.

Zo zien die schattige beestjes er uit

Maar ik zit intussen dus wel ziek thuis en wijt de hoofdpijn en duizeligheid maar aan stress.

Ik heb natuurlijk de laatste weken dagenlang in een niet natuurlijke houding achter mijn computertje gezeten en dat dan de irritatie van je RSI-polsen, via je RSI ellebogen en schouders naar je RSI nek en hoofd gaat ligt voor de hand.






Dus ga ik maar eens op PAUZE





Een uurtje klooien per dag moet kunnen en de rest laten we over aan PARASETAMOL.

Er was er een jarig....................

....................HOERA..................

De Herfst heeft er nog niet zo veel zin in.

Dit zag ik toen ik zondagochtend vrij vroeg wakker werd en mijn neus tussen de gordijnen door stak. 

Nadat mijn gasten waren vertrokken zijn we heerlijk gaan wandelen bij Dorst en dat ligt weer bij Breda


De volgende plaatjes waren de wakkerworders van vandaag.
Het voordeel van de herfst en de winter is onder andere dat ik voor de zonsopkomst en de zonsondergang, de deur niet meer uit hoef.
Alles gebeurd recht voor mijn raam.

van Gogh

Er stapte een wolk vrouwen met kinderwagens uit, in de Paulus Potterstraat.

Tramlijn 2, de in de top tien van Tramlijnen van de National Geographic staande tramlijn.

Toen kwam er ook nog een oude man met een kinderwagen naar buiten.

Hij stak de straat over om de van Baerlestraat in te lopen. 

Misschien moest ie naar naar het Concertgebouw.

Nee, hij liep verkeerd. Hij draaide zich om en ging terug de Paulus Potterstraat in richting Rijksmuseum.

Nu zag ik dat de kinderwagen niet gebruikt werd als een verkapt boodschappenwagentje.

Er zat een vrolijk om zich heen kijkend meisje in.

Aan de handgrepen van de reuze wagen bungelde een reuze, ik noem het een Baby Tas, maar het heet geloof ik een verzorgings- of luiertas. Hij had het kindje 'compleet' geleend.

Zeer doelbewust liep de oude man naar het van Goghmuseum, waar een dubbele rij wachtenden onder aan de trap naar de ingang stonden.

Een suppoost die alles in goede banen aan het leiden was, begeleide de oude man met de kinderwagen gelijk langs alle rijen naar de buitenlift voor rolstoelen. 

Ik  kreeg de indruk dat ze elkaar kenden. De oude bediende geroutineerd zelf de lift.

Op de hoogte van de entreehal stond een jonge dame, ook in uniform bij de lift de oude man op te wachten en leidde hem gelijk naar de kassa. Hij mocht voor gaan. Niemand protesteerde en een vertedert gemompel ging door de ook hier lange rijen.

Ik wilde natuurlijk zien hoe dat afliep en ben ook maar in de rijen gaan staan.

Het koste mij ongeveer een dertig minuten voor ik mijn jas in de garderobe kwijt was.

Ik kwam de man later nog op de eerste verdieping tegen. Uiterst relaxed en geamuseerd door de hele jonge kunstkenster

De klein meid zat luidkeels met haar armen zwaaiend de kleurrijke schilderijen aan te wijzen en te benoemen. Ta, tata, ta. Duidelijk impressionisme.

Ik overweeg eens langs te gaan in de Kringloopwinkel om mij een Rollator aan te schaffen.

Ik heb namelijk op de site van het van Goghmuseum uit gevonden dat gebruikers van rolstoelen en rollators zo'n voorrangsbehandeling krijgen. Dan hoef je niet iedere keer een kindje te lenen.

Overigens kun je met je Museumkaart ook tevoren een datum en een tijd reserveren, maar als je zoals ik, een impulsbezoeker bent, kun je beter een rollator in je auto hebben liggen.

Toen ik de boekwinkel op de begane grond in liep, zag ik de oude man met het meisje weer keurig begeleid met de lift afdalen naar het straat niveau. Het meisje zat vergenoegd aan een soepstengel te te knagen.

Hij zal wel weer vertrokken zijn met Tramlijn 2 richting Nieuw Sloten