Ik heb al een paar dagen erg veel last van een smerige verkoudheid en keelontsteking.
Gewoonlijk trekken we iedere avond het centrum van steden in om lekker te eten. Vandaag volg ik het signaal wat mijn gezondheid geeft: "Ga jij eens vroeg naar bed en eet eens lekker dicht bij huis".
Zo gezegd zo gedaan. We eten een voortreffelijke Ribeye en heerlijke Lamscoteletten en drinken er een flesje Chardonnay uit Australie bij.
Het is goed hoor.
Het gebied waarin we nu zitten staat vooral bekend om de aardbeien en de thee.
Het klimaat heet er gematigd te zijn. Wij hebben het koud. Het is met de aardbeien van Cameron Highlands het zelfde gesteld als met de bananen op de Canarische eilanden. Ze staan onder plastic.
Hellingen vol met plastic kassen, armoedige stalletjes langs de weg en overal bouputten.
Een druilerig regentje completeert het natte regenjassen gevoel wat we ineens hebben.
Hier komen we niet voor.
We zoeken een grote theeplantage op en genieten van het wollige groene landschap. Een landschap wat wereldwijd zo eigen is aan theeplantages.
We bezoeken nog wat gekke winkeltjes en een rozentuin, die vooral opviel door de waanzinnige 'tuinkabouters'.
Van die gekke beeldjes maak ik nog wel eens een apart boekje.
