Het was een druk jaar en een drukke zomer, waarin we wel veel hebben gewerkt en meegemaakt, maar waarin het avontuur en de ontspanning ver te zoeken is gweweest.
Nu zijn we vertrokken en ik ben benieuwd waar we uiteindelijk terecht zullen komen.
Julius in Parijs.
Ik maak van dit vakantieverslag maar een verslag van een kleine hond die door Europa gaat trekken.
Ik weet nog niet of de formule gaat werken.
Maar dat merkt de lezer wel.
Gisteren, donderdag, zijn we aan het einde van de ochtend op stap gegaan.
Julius wist niet wat er gebeurde. We hadden het hem natuurlijk wel verteld, maar ik geloof niet dat hij er erg veel van heeft begrepen.
Hij zag ons het huis onder handen nemen. De planten op vaste plaatsen verzamelen.
Rotzooi verzamelen en in de Hilton opbergen.
Toen werd uiteindelijk ook nog zijn bench, zijn etensbakken, zijn zakken hondenvoer naar de bus gesleept.
Toen we hem uiteindelijk in de auto hadden gestopt en wij de fietsen op standaard gingen laden, had ie het niet meer.
Bibberend gooide hij het hele interieur van zijn royale verblijfplaats ondersteboven en ging onder zijn matras liggen.
Tot Parijs had ie het niet naar zijn zin.
Hij heeft de hele weg niets gegeten, niets gedronken.
Toen we in Parijs zo hartelijk werden verwelkomd door Margriet en Daniel en Julius een extra knuffelbeurt kreeg, was het ijs gebroken.
Als een ervaren en wel opgevoede hond liep ie keurig mee bij het boodschappen doen, ging keurig zitten als ie moest wachten voor een stoplicht en had maar zelden een staart tussen zijn benen.
Hij begreep nu, dat we op vakantie waren en dat dat best leuk kon zijn.
Vannacht heeft ie bij ons in de slaapkamer in zijn bench geslapen.
We moesten hem vanmorgen wakker maken.
We zijn aan het einde van de ochtend op de fiets naar Saint Cloud gegaan, waar we heerlijk wat hebben gekuierd, gepicknickt.
