De ooievaar broedt

Het is de afgelopen weken een heel gedoe geweest om en boven het nest.

Het nest was duidelijk in bezit genomen door mevrouw ooievaar, maar als ze ook maar even lucht kreeg van een mijnheer ooievaar, sloeg ze aan het klepperen.

Binnen de kortste tijd hingen er dan soms vijf mannen boven mevrouw en haar nest.

Er landde dan een man, maar mij was het niet duidelijk of dat steeds de zelfde was.

Een paar dagen geleden was het kennelijk uit met de pret.

Waarschijnlijk zijn er genoeg eieren gelegd van een en de zelfde man, dus kon de broed starten.

Mevrouw is gaan zitten en mijnheer blijft nog wat bezig met het verzamelen van rommel van het land, takken en al wat meer voor handen is waarmee het nest wordt gestoffeerd.

We kunnen niet in het nest kijken om te zien hoeveel eieren er liggen, maar meer dan 3 zullen het er niet zijn.
De ringen van de twee beesten zijn afgelezen. De man schijnt zeven jaar oud te zijn en is eens geringd in Frankrijk, het vrouwtje is pas drie jaar oud en komt oorspronkelijk hier uit de buurt.

Ik heb van mijnheer nog maar een portretje gemaakt.

Lezer wordt op de hoogte gehouden.

Schapen, schapen, schapen

Toen ik gistermiddag foto's wilde gaan maken van de inmiddels broedende ooievaar, liep ik eerst aan tegen de luidkeels aandacht vragende lammetjes van de buurman.
Het is altijd grappig met die beesten. Ze staan eerst luid te mekkeren, daarna gaan ze over tot het ritueel van "Mama omhoog duwen om aan de uier te kunnen drinken" en vervolgens vreten ze zich vol en vallen, waar ze staan, in slaap.
Dat kan rustig midden in de brandnetels zijn.

Toen ik verder doorliep kwam ik langs de wei van de Kever waar de schapen ontdaan werden van hun winterjas.
Daar hebben ze een specialist voor ingehuurd
Volgens mij zijn de schapen van het soort Hampshire Down.
Ze zitten in ieder geval knap in de wol, maar zijn vooral eigenwijs.
Hoe vaak ik die beesten al niet van de dijk af heb moeten halen.
Ze lopen zonder blikken of blozen dwars door iedere soort schikdraad heen.
Ze zijn (met die weelderige vacht natuurlijk perfect geïsoleerd.



















Toen het schaap van de foto was geschoren, besloot het spontaan over het hek te springen. De overige geduldig wachtende schapen volgde zonder blikken of blozen haar voorbeeld.

Hoe zit dat ook al weer met 'een schaap over de dam....'

De schapenscheerder heeft zijn Boardercollie ingezet om de beesten weer te verzamelen en ik heb me opgeworpen om de schapen  bij elkaar te houden.
Het zal wel een vertoning zijn geweest, maar wie geeft daar om.
Het resultaat telt.

Een kwartier later zijn de schaapjes geschoren 

en kan ik mij op het werkelijke doel van de expeditie, de broedende ooievaar, concentreren. 

Als ik later terug loop naar huis, laten de schapen van de buren hun remlichten zien.

"Alle zegen komt van boven" zei mijn moeder altijd.

Donderdagmiddag, zo tegen een uur of zes, deed Mieke de mededeling dat ze dacht dat we het niet droog zouden houden.

Ik lag heerlijk boven op bed mijn rug te ontspannen. Ik had knap last van spitachtige verschijnselen in mijn onderrug.

Voor ik op verantwoorde wijze van mijn bed af was gekanteld, werd ik overvallen door een razende herrie op ons dak. Hagel

De bijna twee centimeter grote hagelstenen op ons dakraam klonken of ze overal dwars doorheen konden gaan zodat wij binnen de kortste keren tot onze enkels in het ijs zouden staan.

Dat gebeurde niet.

Maar het was geen buitje, het was een bui, die zo'n beetje helemaal boven onze hoofden leeg hagelde.  

Toen uiteindelijk de hagel overging in regen en de regen het ook voor gezien hield, was het tijd om de schade op te nemen.

In eerste instantie heb ik nog gedacht dat de schade wel meeviel en dat veel blad van onze kruiden en groenten alleen maar wat waren ingescheurd en dat zich dat wel weer zou herstellen na een paar dagen.

Maar vandaag, zaterdag, weet ik dat het een verwoestende bui was.

Alle planten met zachte bladeren zijn kapot.

Onze twee perenbomen hebben alleen nog maar beschadigde aanzetten van peertjes.

Ik ben benieuwd wat dat nog kan worden.

De bladeren van de druiven in de wijngaard hangen erbij als slappe spaghetti.

Van alle bomen die al in blad stonden is het meeste groen af of kapot.

Ik heb tijdens de bui  maar een paar plaatjes van gemaakt, dan kan iedereen, die geen bui heeft gezien, proberen zich er een voorstelling van te maken.

Voor de volledigheid, het was een zeer lokale bui. In het dorp op nog geen 1,5 km en Dalem 6 km van hier, hebben ze er niets van gemerkt.

We waren blij dat de tulpen in ieder geval waren uitgebloeid.
Wat er nog van in een van de bakken stond, is compleet aan flarden.

Betrapt

Toen we met Pasen in Parijs waren zijn we naar Centre Pompidou geweest om de overzichtstentoonstelling van Henri Cartier-Bresson te zien.

Inspirerend in zijn eenvoud.

Een man die nooit twijfelde.

Hij keek en legde vast.

  Photo Daniel Wlochovski

Ik voelde me zeer vereerd met deze foto  met als bijschrift  H. Cees Bresson, die mij door Daniel werd toegestuurd
Ik sta hier op het dak van Institute de Monde Arabe en maak foto's van een eenzame fietser op Pont de Sully.

Er was zo weinig verkeer op die vroege zondagmiddag in Parijs, dat ik dit plaatje kon maken.

Die fiets kom je dan later wel weer ergens tegen.

IJdelheid is niet weg als je een fraai pandje hebt ontworpen en gebouwd in Parijs. Als iemand mij uit de droom kan helpen welke Franse architecte verantwoordelijk is voor deze tegel, die ik aantrof in de gevel van een niet al te mooi pand in een Boulogne Billancourt ??

Het pand is wel ontkomen aan de sloophamer en heeft dus geen plaats hoeven te maken voor moderne flats met grote parkeergarages er onder.

Aan het pand is niet te zien dat de tegel van rond 1900 is.

Misschien had de architecte er ergens nog een liggen.

Toen we later tijdens een van onze wandelingen in het niet toeristische Parijs door Avenue du Général Leclerc liepen, stonden we ineens voor een winkel met een enorme voorraad porselein uit de Limoge. Het was natuurlijk niet Royal Limoges.
Maar mooi genoeg voor eenvoudige mensen als ik.
We hadden er natuurlijk geen zin in om de rest van de dag met mokken en gebakschoteltjes te lopen zeulen, dus zullen we een keer met de auto of fiets terug moeten.
We hebben wel een stel 'chopstick onderleggers' gekocht.
Fraai wit.

We wandelen verder en....
Dit is dus ook Parijs.
In de buurt van Parc Montsouris, waar ook de Cité Internationale Universitaire de Paris is, zijn een paar straatjes met atypische Parijse huizen.
Dat kan ik wel uitleggen, maar dan word het een compleet essay en daar heb ik geen zin in.
Ga er maar kijken. Rue Saint-Yves, Rue Sarrette , Rue Hallé, Avenue Reille en Square Montsouris. 
Dat buurtje. 

Het heeft een heel apart sfeertje.

 Dit Vakwerk huis is te koop. Er moet wel wat aan gedaan worden.

Maar dit is ook Parijs. Zinken daken langs de Seine.

We doe ik hier in Vuren??