vrijdag 31 augustus 2012

Vereniging van bewoners langs Kronkelwegen en Slingerdijken, in oprichting.


Ik gun iedereen zijn pleziertje.
Ik gun zelfs motorfietsberijders hun zomerse ritje door de natuur om te kijken wat het platteland, de bossen en de heide aan schoonheid te bieden heeft. Ik gun ze ook om over de kronkelende rivierdijken te rijden en te kijken naar wat er zoal in rivierenland in de uiterwaarden  leeft en tiert.
Maar het gaat de motorrijders niet om die mooie natuur. Ze willen lekker scheuren en slingeren.
Een citaat uit een verslag van een tocht georganiseerd door een van de vele honderden motorclubs, die Nederland rijk is:
........het gebied mag ons inmiddels bekend en vertrouwd voorkomen, door steeds wisselende routes krijg je toch weer een frisse kijk op dit mooie stuurgebied ..........
Ze hebben het over een Stuurgebied.
Stuurgebied, zo denken veel motorrijders over hun kunstje "rijden door het buitengebied".
Op zaterdag, zondagen en  feestdagen, maar wel met mooi weer, komen er soms duizenden motoren langs ons huis en langs zo vele mooie huizen van anderen in mooie gebieden.
Sommige motorrijders rijden heel netjes en beschaafd met een laag toerental en op motoren met keurige uitlaten.
Maar er rijden heel veel motoren op max. vermogen  dus met  6000 - 8000 gierende toeren per minuut en met snelheden ver boven 120 km/per uur, waar 60 km is toegestaan. Zij zijn er niet voor het mooi.
Het ergste is als ze hun kunstje soms met mooi weer op zondagmorgen zo vroeg mogelijk in de ochtend uithalen. Dan is er geen of weinig verkeer op de dijk en ligt de politie ook nog op een oor.
Dan zit je van schik in een keer klaar wakker rechtop in je bed
Als de politie eens snelheden controleert op de dijk, doen ze dat met met hun opvallende witte auto met rode en blauwe strepen en agenten in uniform met een lasergun op een verder vrijwel lege dijk.
Lekker bezig jongens!Commentaar van de politie:
"Er wordt hier te hard gereden"
Ik heb een collega gehad, die lid was van zo'n motorclub. Voor de aardigheid organiseerde hij ook tochtjes met en voor collega's door het hele land.
Ik heb hem geadviseerd zulke tochtjes eens te organiseren in de winter.
Omdat die tochtjes meestal gaan door beperkte strooigebieden is het pas echt spannend met een leuk laagje sneeuw op de weg of ijzel of leuk opgevroren weggedeelten en bruggetjes.
Dit wordt niet als leuk of spannend ervaren.

"Jij woont leuk en ik rij leuk"
Hij begreep niet helemaal dat die zaken slecht samengaan en dat hij met zijn leuke rijden, mijn leuke wonen knap bederft.
Hij begreep ook niet dat dat niet andersom opgaat. Dat ik met mijn leuke wonen, ik zijn leuke rijden bederf.
Nee, liefde komt niet altijd van twee kanten.
Dus daarom de
Vereriging van bewoners langs Kronkelwegen en Slingerdijken,  in oprichting. 

woensdag 29 augustus 2012

Noah is dood

We hebben 11 jaar mateloos genoten van deze vrolijke stoere hond, die alleen maar bang was voor wapperende plastic zakken.

En dan kan ik helaas alleen nog in de verleden tijd schrijven.

Noah was een zeldzame teckel. Hij was in zijn soort super volgzaam en gehoorzaam, hij volgde je altijd perfect.
Hij wilde, als het aan hem lag altijd en overal met iedere hond spelen en vriendje worden met iedereen.
Het koste hem de grootste moeite om zich bij het begroeten van ons, de kinderen en alle bekenden, niet te uitbundig in piepen en blaffen uit te barsten.
Hij kon dagen op zijn matras voor een van de ramen op de uitkijk liggen om ons tegen alles en iedereen die voorbij kwam te beschermen. Hij lag altijd in de meest bizarre houdingen op zijn matrassen of zomaar ergens tegen de muur te slapen. Als hij het te koud vond dan kroop hij net als een mens lekker onder de deken in zijn bak.
Geen hond kon zo mooi en sierlijk de trap op rennen en er zo onbeholpen weer vanaf hinke-pinken.
Zijn grootste hobby was, bij zonnig weer,  achter de schaduwen van vogeltjes, vlinders en grote vliegen aan rennen in de tuin. Dat ging vaak gepaard met luid blaffen.
Helaas is een schaduwtje hem fataal geworden. Hij is op een erg ongelukkige manier in het hek van zijn kennel terecht gekomen en heeft dat niet overleeft.
Het was erg om hem zo dood te vinden.
Yevgeny, Mieke en ik hebben afscheid van hem genomen en hem begraven op zijn lievelingsplekje in de tuin. Naast de Beukenheg vol met plagende mussen in de schaduw van de Vlier.



Noah, bedankt voor je plezier, je gezelligheid en je trouw.
We missen je.