Mangrove

Een Mangrovebos is in principe een vloedbos en komt dus uitsluitend in kustgebieden voor.
De bomen van het bos staan bij vloed in het zoute water en bij eb in de zoute modder. Het bos is eigenlijk een soort waddenbos.
Wij kenden het fenomeen van National Geographic, maar hadden het allebei nog nooit ergens in het echt gezien of het moet ergens in een dierentuin zijn geweest. Ik geloof dat Burgers Zoo een Mangrovebos heeft.

In het noorden van Langkawi  staan op eilanden en schiereilanden langs de kust Mangrovebossen, waar excursies naartoe worden georganiseerd.
Wij gaan dus op excursie. De eerst deze vakantie.
Maar eerst het verhaal.
We eten s'avonds in een Thais restaurant in het drukste gedeelte van Pantai Cenang, wat wel erg toeristisch is en dan toeristisch in de soort plat burgerlijk met verkeerde kapsels, foute petten, nutteloze haarbanden met nog nuttelozer zonnebrillen op het hoofd, te bruine huiden en een overdaad aan plaatjes, die bij de mensen overal van onder de magere kleding te voorschijn piepen.
Begrijp je??
Daar gaan we eten.
Mieke  gaat aan de krab en ik kies voor vis.
Het is geen rommelrestaurant en ziet er geregeld uit.
Er zijn veel bezoekers dus zal het wel goed zijn.
De Thai is een schoon voorbeeld van schijn die wel eens bedriegt.

De buurman van de Thai verkoopt excursies.
Grote borden beloven de mooiste excursies met een overdaad aan uitspattingen onderweg voor de laagste prijzen.
Wij weten dan nog niets van certificaten, maar vinden later uit dat bij de buurman van de Thai ook de schijn bedriegt.
We betalen onze contributie en zullen de volgende morgen om 9 uur in ons hotel worden opgehaald door een busje van de organisatie.
De buurman van ons hotel serveert een uitstekend ontbijt maar gaat pas om 9 uur open.
Wij worden om die tijd dus niet op gehaald.
Uiteindelijk schijnt iemand van de organisatie om 11 uur bij de receptie van het hotel te hebben gemeld dat wij niet meer voor de excursie zouden worden opgehaald.
Wij waren daar ook al achter en hadden inmiddels toch maar bij de buurman ontbeten.
Dat de schijn ons had bedrogen was een dubbele en niet prettige ervaring.
De vis, die ik heb gegeten had uitzonderlijk veel graat en heeft me afgelopen nacht knap wat kramp bezorgd en de kater van de mislukte excursie ijlde door tot het moment dat het door ons betaalde bedrag werd terug bezorgd.
We hebben opnieuw geboekt bij een organisatie die wel was gecertificeerd.
Het was wat duurder en het bood wat minder, maar we liepen wel het risico de volgende ochtend weer niet te kunnen ontbijten.
Wij hadden het er graag voor over. In de supermarkt naast ons hotel kochten we broodjes, piepkleine maar suikerzoete banaantjes en pindakaas. Met deze ingrediënten maak je een uitstekend tropisch ontbijt.
We werden keurig op tijd opgehaald.
We rijden het hele eiland dwars over en komen onder andere twee optochten tegen van  Hindoeïsten onderweg naar iets. Onze chauffeur is een chinees en vertelt niets. Hij wil alleen kwijt dat het geen kwaad
kan.

We komen aan op een verzamelplaats van bootjes waar we later mee de jungle in zullen gaan.
Het is een drukte van jewelste.
Mensen die relaxed wachten op hun boot, maar ook groepen schoolmeisjes, die rond dweilen en met ons op de foto willen omdat we zo groot en anders zijn.
Onze gids is een volkoren Indonesische, die veel van het onderwerp af weet en ook nog beschikte over een gezonde dosis humor.

We komen in het gebied zwemmende apen tegen, er zijn plaatsen waar Visarenden worden gevoed, dus ruimschoots aanwezig zijn. Natuurlijk heb ik er mooie foto's van gemaakt.

Slapende vleermuizen hebben we in Nederland ook en als ze aan het plafond hangen kun je ook niet goed zien wat het precies zijn. We hebben op een drijvend restaurant geluncht, nou ja het bekende kluitje rijst met wat verspreide groente en een paar stukjes geroosterde kip.

We hebben nog wat gezwommen en zijn over een knobbelige zee op volle snelheid terug gegaan naar onze vertrekplaats.











Ik heb daar geen foto's van kunnen maken. Ik had twee handen nodig om niet over boord te slaan en niet te verzuipen. Maar ik heb wel een foto van een zeiknatte Mieke.












Naschrift
Natuurlijk zijn we hier niet om naar de Nederlandse weerberichten te luisteren, maar ik vind het leuk te melden dat ik zojuist een mail kreeg uit Nederland "Of ik nog strooizout, sneeuwschuivers en opslagkisten voor zout nodig had"?
Ik heb besloten dat dat probleem me vandaag niet raakt. 
Als het nou zuiveringszout geweest zou zijn, had ik er over kunnen nadenken na mijn ervaring gisteravond bij de schijn bedriegt Thai!

Een kort bericht uit Langkawi is 5 februari bewerkt

Deze notities zijn snel even genoteerd
We permitteren ons deze vakantie reizen zoals we dat eigenlijk in onze vrije tijd nooit deden of doen.
We hebben ons zolang we elkaar kennen altijd lopend verplaatst of met een auto's of op fietsen, met ons hele hebben en houden achter onze ruggen of op het dak.
De laatste jaren hebben we de tenten ingeruild voor de Hilton, maar het is altijd zo geweest dat als we ergens stopten, we niet alleen ons onderkomen, maar ook voldoende leeftocht voor een paar dagen bij ons hadden.
We reizen nu van hotel naar hotel met een vliegtuig, met een bus, met een taxi dan weer een vliegtuig.
Ik heb voor een week een auto gehuurd.
Een Proton Persona
Proton (Perusahaan Otomobil Nasional)

1,6 ltr benzine motortje, piepklein tankje, automaat en het stuur aan de rechterkant.

Maar ik loop op mijn eigen verhaal vooruit.

We zijn 9 januari naar Langkawi gevlogen met Air Asia. Een spiksplinternieuwe Airbus.
We zitten zeer lux op met met leer beklede stoelen maar we hebben geen beenruimte.
Dat is niet zo erg als een vlucht maar 45 minuten duurt.
We komen aan in de stromende regen. Gelukkig zitten onze parapluie's in onze grote tassen en die staan in het ruim van het vliegtuig.
We kopen een taxi-ticket, sleuren onze spullen een taxi in en worden op onze rit naar Pantai Cenang, niet zo ver van het vliegveld, door de Chinese chauffeur ingewijd in de controverse tussen Maleisiërs en Chinese Maleiers.
Ik zal de lezer het hele verhaal besparen maar 51% van de bevolking is Maleier, zij zijn van oorsprong boeren en vissers, 24 à 30% zijn Chinese Maleiers, die de handel en de industrie in handen hebben en 7 à 8% zijn Indiase Maleiers, die door de Engelsen destijds naar de plantages zijn gehaald.
Maleisië is een soennitisch islamitisch land, de chinezen zijn aanhangers van confucianisme, boeddhisme en taoïsme. De meeste Indiërs zijn hindoeïstisch.
Er komen ook naast een overgrote meerderheid van moslims ook christenen voor. Waar ter wereld wordt een land niet gedomineerd door monotheïsten.

We wonen in het bijna zuidelijkste puntje van het eiland Langkawi in Pantai Cenang in een soort Kampong, die midden  in de wildernis lijkt te liggen. Het is maar 10 minuten lopen naar zee.
We zijn verrast. Het ziet er schilderachtig uit.
De apen snaaien alles wat los en vast zit weg.
Ze zitten op de rand van je dak te wachten tot je iets onbeheerd laat liggen.

dag Malakka

Terug in KL en ook weer net terug uit Jalan Alor, de belangrijkste eetstraat van KL zijn we weer terug in onze hotelkamer midden in het centrum van KL.
Ik schrijf:

"Ook heb ik juist mijn vorige bericht na gelezen. Het is bijna niet te lezen. Met die dikke worstvingers van mij op die kleine toetsen van de tablet, ontstaat er een compleet nieuwe taal. Thuis zal ik op een fatsoenlijke computer, het zooitje opknappen."
Dat heb ik dan inmiddels gedaan.





In KL hebben we de Indiasewijk bezocht, die vooral stonk en  waar geen zak aan was. Een overdosis bont gekleurde nylon  jurken en een keuze uit duizende hoofddoekjes. Meer niet.
We hebben nog een bezoek gebracht aan Kampong Baru, waar we bij een stel gezellige dames thee en koffie hebben gedronken.
Kampong Baru ligt als een traditioneel eiland midden tussen de grote kantoren van banken en de meest luxe hotels van KL in. Het is nog een echte kampong aan de Sungai Kelang river en heeft een geschiedenis. Het plekje is miljarden waard.

Het geld pinnen vanmiddag was geen succes, maar je geeft hier toch bijna niets uit.
We hebben in 5 dagen nog geen 200 euro uit gegeven en we komen niets te kort. In tegendeel.
Morgen gaan we een paar dagen de "Rust-stand" in.
We hebben ons voor onze vlucht naar Langkawi aangemeld en kunnen morgen op het vliegveld direct doorlopen.

"Malakka mag je niet missen" van wie is die tekst?

We zijn vanochtend naar Malakka vertrokken.
Gisteravond en vannacht heeft het waanzinnig geonweerd en geregend. Wij hebben heerlijk geslapen. We liggen hier uiteindelijk niet onder een dakraam en een gierende torenspits.
Vanmorgen zijn we wakker geworden van de wekker. Half acht,
We hebben ons gedoucht, aangekleed en zijn gaan ontbijten, gewoon in Vuren-tempo.
We hebben het er relaxed van genomen en alles geproefd en koffie gedronken.
Toch stonden we om 9 uur buiten. We zijn naar de metro gelopen, we hebben kaartjes gekocht en zijn  naar het busstation gereden. KL Sentral Bus Station.

Dit slepen we dus mee. Een grote Ikea reistas en een Daypack

We waren daar om 10 uur, vijf kwartier te vroeg.
Ik bespaar de lezer het wachten en de busreis en daarbij horende nietszeggende conversaties over toevallig passerende medeburgers. Hoe ze lopen, wat ze aanhebben, bij wie ze horen en nog veel meer.
Om half twee waren we  in Malakka en hebben we een "teksi" naar het hotel genomen.
Hotel Venus Boutique. We hielden ons hart vast voor een hotel met zo'n naam.

Niets aan hand. Keurige tent alleen de kamers kunnen 3x in de vorige kamer. Voor slapen is dat genoeg.
Malakka is vergeven van opgeklopte narigheid voor de toeristen. De stad is versierd met rondrijdende riksja's, die dik in de namaakbloemen zijn  gezet en voorzien zijn van een galmende geluidsinstallatie. Als je door de stad loopt wordt je constant aangesproken door de kleurijke fietsers of door taxichaufeurs, die je overal naar toe willen brengen.


We hebben onze middag doorgebracht met eten, drinken en rondkijken. Indrukwekkend was het nagebouwde paleis van een sultan. Muzium Budaya.

Voor het paleis ligt de zogenaamde Forbidden Garden. Ik weet niet waarom hij zo heet, maar wel dat er schitterende bomen in staan en dat er prachtige bloemen in bloeien.

Toen we naar de kroeg liepen, waar we uiteindelijk ook zijn blijven eten  in verband met noodweer, kwamen we door de Heerenstraat.

De Engelsen hebben later deze straat omgedoopt in de First-class-Gentelmanstreet. De volgende straat, een zijstraat waar toevallig die kroeg zit, heet Second-class-Gentelmanstreet, of Jonkerstraat.
Wat kan slecht weer toch erg mooie plaatjes opleveren.




De kroeg is een aanrader. Goed eten, gezellige sfeer, leuke inrichting en natuurlijk niet duur.
Onthouden, Calanthe Artcafe, als je ooit in de buurt komt.

We zijn tijdens onze rondgangen door Malakka veel religieuze gebouwen tegen gekomen.
Moskeeën, kerken en tempels.

Voor Chinese Taoistische tempels staan vaak een Leeuw en een Leeuwin als wachters.

Ze zijn vaak prachtig en uitgevoerd in marmer, brons of welk ander mooi materiaal dan ook.

In Malakka en Kuala Lumpur zie je veel Boedistische tempels. In Penang daarin tegen veel meer Hindoetempels, maar vraag me niet waar het allemaal omgaat. Het is misschien een idee om me er op mijn oude dag eens in te gaan verdiepen.

Het meest indrukwekkende van de rondgang langs de tempels was s 'ochtens een gesprekje met een Boedistische monnik.
S' avonds hebben we nog een bezoek aan de oudste Boedistische tempel van Malakka gebracht
We hebben een kaars op gestoken voor iedereen waar we aan denken en het nodig hebben dat er aan hun wordt gedacht.
We hebben tussen alles door de saaiste musea van de archipel bezocht. Ik bespaar de lezers het verhaal en de plaatjes. Het was niet noemenswaardig.
We hebben de dag uitgeluierd. Lekkere koffie gedronken, gegeten bij een restaurant met de naam Formosa?? en op het dakterras van ons hotel bij het uitzicht over de zee, de dagsluiting gevierd.
Op de terugweg van Malakka naar KL zaten we in een bus met een vluchtluik in het dak, wat waarschijnlijk al eens gebruikt is, waardoor het tegenwoordig iets anders op zijn plaats moet worden gehouden.

Terug in KL logeren we weer midden in het centrum.
Alle liften en roltrappen vanaf KL Sentral Bus Station tot ons hotel waren in onderhoud.
We hebben ons een breuk gesjouwd aan onze bagage.
Mieke moet in revalidatie met al haar nekspieren.

We zijn in Kuala Lumpur verwelkomd met een schilderachtig vuurwerk

We zijn in Kuala Lumpur verwelkomd met een schilderachtig vuurwerk

Een wel erg dikke Airbus

Dubai

4 januari

Bij aankomst in KL zijn we bijna verloren geraakt in de ingewikkeldheid van de organisatie op het vliegveld. Vertrek en aankomst liggen in één complex bij elkaar, maar je moet met de trein naar de douane en naar de bagageafhandeling, daar kun je ook je taxi betalen en die kun je dan buiten de gebouwen van de luchthaven gaan scoren.

Wij hebben onderweg naar onze bagage geprobeerd bij een van de vele banken malaise ringits op te nemen, overigens zonder succes, maar zijn toen de groep van ongeveer 600 medepassagiers kwijt geraakt. We hebben de trein en daarna onze medepassagiers en de bagage gevonden. 

Die bagage mochten we meenemen en we mochten na het achterlaten van vingerafdrukken het land in. In mijn paspoort staat nu dat ik me 90 dagen alleen maar sociaal mag gedragen. Dat ga ik ook doen.
We zijn in de stromende stortregen van het vliegveld naar de stad gereden. 

Wat een andere wereld. Mieke loopt alleen maar te glimmen.
We zijn na een reis van ruim 24 uur, waarvan 13 uur vliegen en nogal wat tijd wachten en wachten, aangekomen in hotel Furama in Bukit Bintang in het centrum van Kuala Lumpur in onze suite van 84 m2.
Alleen is het zwembad niet op het dak van het hotel op de 40ste verdieping, maar op het dak van de lounge op de derde verdieping. Dus het is veel minder diep. Ik heb gisteren al een mail naar intimi gestuurd met wat reis details, die bespaar ik mijn blog. (Ik kan niet kopiëren) .

Na een local-trip langs alle lekkerheden van de Maleisië eetcultuur (wat hebben we gezellig en lekker gegeten in Jalan Alor) en na volledig verdwaald te zijn geweest in de reusachtige Mall Berjaya Times Square hier aan de overkant, heb ik geprobeerd mijn blog van de pot te trekken, maar ik viel binnen 5 minuten spontaan in slaap en ben alleen wakker geworden van de knallen van het vuurwerk.

5 januari
Vandaag hebben we ons om te beginnen vakkundig verslapen.
Na het spectaculaire vuurwerk van gisteravond waren we kapot.
We hebben ontbeten aan het zwembad en zijn er achter gekomen, dat het hotel knap vol zit. Ons ontbijt hield het midden tussen een rijsttafel, een Engels ontbijt en een ontbijt wat wij serveren in de B&B.
Om tickets voor de bus naar Malakka te krijgen, hebben we een, door ons zelf bedachte, toeristische route door KL gedaan.
Onder het motto, ALS JE NIET VERKEERD LOOPT ZIE JE UITEINDELIJK NIETS, zijn we reusachtig verkeerd gelopen en in ieder geval op twee verkeerde busstations geweest om kaartjes voor de bus naar Malakka te kopen.
Uiteindelijk hadden we succes op KL Sentral Bus Station, zo´n 10 kilometer buiten KL.
We zijn per ongeluk op een oude islamitische begraafplaats terecht gekomen.
Het leek op een door de rimboe overwoekerde begraafplaats van slachtoffers van de aanleg van de Birmaspoorlijn. Natuursteen paaltjes met een nummer, maar een mooi stuk natuur en midden in de stad. Op een parkeerplaats half onder een fly over zijn we tegen onze eerste Boedha tempel opgelopen.
De oude mosque van Kl mochten we niet bezoeken i.v.m. onderhoud, en  twee Boeddhistische tempels waren, toen wij uiteindelijk aan het einde van de middag  langs kwamen, al gesloten. We moeten nog aan Maleisië, aan de dynamiek en het tempo wennen.
We hebben geluncht op de eetvloer van de Mall onder de Twintowers en we hebben Chinatown gedaan en dat is vooral veel van het zelfde.
Op de Central market hebben we wat geshopt. Mieke heeft nu een fraaie batik waaier en ik draag op mijn saaie witte T-shirts nu een "Hippie-ketting". We kopen in Chinatown bij een uiterst lachgrage mevrouw twee klein opvouwbare paraplu's tegen de zon en de regen.
Na ruim 8 uur rond sjouwen, zijn we terug in het hotel.
Vanavond wilden we gaan eten in zo'n "langs de weg kookplaats en je schept maar op wat je lekker vindt" restaurant. Dat doen we dus ook.
Vlak voor we er aankwamen, barste de hel los en de hemel open. Een zwaar onweer met bakken regen, maakte de wandeling knap nat.
Alle eters in een soort plantsoen, moesten wat dichter op elkaar zitten om droog onder de dekzeilen te kunnen zitten.
Wij hebben in de consternatie niet zo goed in de gaten wat we aan eten bestellen.
In de praktijk blijkt dat 50% van wat we hebben besteld te eten was, maar de rest beslist niet.
Kip in een vreemd smakend soepje en een bijgeleverd  drankje had bij mij de associatie met een gifbeker. Ik heb me niet opgeofferd.
We hebben later betere ervaringen opgedaan met dit soort eetgelegenheden.
Ik heb WIFI tegoed gekocht om te kunnen internetten, maar zonder installeren, kan ik vandaag toch op internet mijn verhaaltje kwijt.
Ik ga géén gebruik maken van spellingcontrole want het werkt niet.
Lees dus a.u.b. over onvolkomenheden heen.
Het verhaal wordt vervolgt.

Je kunt natuurlijk ook nergens in het buitenland lopen, zonder aan Nederland te worden herinnerd.