Fort Altena

Het ziet er wel leuk uit

In het kader van een familie bijeenkomst (wat klinkt dat plechtig) had ik plan opgevat een hap te eten in de Brasserie van Fort Altena. Dit fort, onderdeel van de Hollandse Waterlinie, is pas helemaal gerestaureerd en officieel geopend.
Om geen zeperd te halen als ik straks met de hele familie aan tafel ben geschoven, zijn Mieke en ik gisteren proef wezen eten  en dat was maar goed ook.
Wat was dat slecht, langzaam en onattent.
De keuken zou om acht uur sluiten, dus hebben we de kok 2 uur gegeven om iets te eten aan ons voor te zetten.
Toen we er binnen kwamen zaten er drie mensen aan een tafeltje te nippen aan een glas wijn.
Wij bestelden 2 glazen bier en bestelden eten.
Ik neem een Burcht, biefstuk met champignons en ui, Mieke bestelt een Fregat, kabeljauw in ham met mosterd saus.
Ik deel nog maar mee dat ik de biefstuk raw wil hebben.
We bestellen nog wat brood met drie verschillende kruiden boters.
Ze hebben het voor elkaar gekregen een stukje stokbrood in 5 flinterdunne plakje te snijden. De 3 bakjes boter(?)zijn gemengd met iets uit zakjes met verschillende kleuren maar zonder enige smaak. Geschatte inkoopwaarde €0.10, maar stond op de kaart voor €4,50.
De kok neemt er de tijd voor en weet in drie kwartier onze maaltijden en van de drie andere gasten op tafel te brengen. Van de andere tafel worden twee schotels weer af gevoerd en bij ons gaat de biefstuk terug omdat er pepersaus op zit.
Naast het vlees en de vis is de schotel opgemaakt met een handje slappe frites, twee sufgekookte witlofjes en een stronkje vergeeld en uit de compostbak geredde broccoli.
De kabeljauw is gortdroog, de biefstuk tussen medium en well-done en de pepersaus, want de champignons en ui waren van de kaart af, het pepersaus poeder was niet helemaal goed door het lauwe water geroerd dus zaten er klontjes droog poeder in.
Ik heb nog nooit zoiets dramatisch gezien en een beetje geproefd.
We adviseren het personeel de keuken vanaf vandaag om 17.00 uur te sluiten of eigenlijk helemaal niet te openen, dat voorkomt teleurstelling bij  potentiële gasten.
Of zet de mensen rats, kuch en bonen voor.
Voor de jongeren onder ons. Rats, kuch en bonene is een hutspot van oud brood en bonen en is een soldatenkostje in een frontsituatie in de laatste wereldoorlogen en wordt met een lepel uit een kom gegeten.
Smakelijk!

De Kazerne

Jonge Zwaluwen in de goot

Vlak achter ons keukenraam zitten iedere avond drie jonge zwaluwen op het randje van de goot te luid te piepen en te wachten tot moe eten komt brengen.

Een foto van twee zwaluwen knus tegen elkaar.

De andere van moe, die vliegend probeert eten bij een naar binnen te proppen terwijl de andere twee  ongegeneerd zitten te sperren

Papegaaiduiker

Niet het beroemde leuke vogeltje met zijn feestsnavel. De tent, die bedoel ik. Een product van de beroemde tentenfirma de Waard.

De Bunzing

Wij hebben het grootste deel van het jaar een Papegaaieduiker in de vakantiekast liggen.
Het is de opvolger van de Randstad Bunzing, waarmee we, denk ik, minstens 75 weken gecampeerd hebben. Bij deze tenten hebben we altijd de nodige trekkerstentjes gehad.
Als je onderweg bent en geen zin hebt iedere keer die grote tent op te zetten, dan hadden we altijd wel een klein 2 of 3 persoons tentje bij ons.


De  Papegaaiduiker heeft een verhaal.
We hebben hem bijna gelijk met onze fietsen gekocht en hebben hem het eerst mee genomen op een fietsvakantie langs de Moezel.
Tot onze verbijstering bleek de tent niet strak op gezet te kunnen worden. Er zat overal te veel ruimte in het doek. Daar sta je dan met je splinternieuwe flodderende de Waard tent.

Je schaamt je dood

Onze oude Randstad tent kun je nu na zo veel jaar nog perfect opzetten.
We hebben maar wat foto's gemaakt en zijn na de vakantie met tent en foto's naar de de Waard afgereisd.
De tent was niet in Uden maar ergens in een goedkoop buitenland in elkaar genaaid. Het hele lijf van de tent moest vervangen worden en toen we hem terug kregen, zaten er verkeerde ritsen aan de wanden en was het nog niet goed. Na een vakantie met de tent in Italië, hebben we hem weer terug gebracht  en hem in Maart van het volgende jaar weer opgehaald. Ik denk dat wij de laatsten zijn geweest, die een in Uden gemaakte Papegaaiduiker hebben.
De winkel was al verdwenen, maar de fabriek stond er nog en daar is uiteindelijk onze tent opnieuw door de echte de Waardvaklui gemaakt.

VW-Hilton

We hebben inmiddels bij de tent wel een dubbele set stokken en twee extra luifels. Foutje van de firma.
Tijdens dit gedoe heb ik de firma nog een keer aangeboden mij gewoon mijn geld terug te geven, wat zowel voor hun als voor mij het voordeligst geweest zou zijn. We waren inmiddels al de gelukkige eigenaren geworden van een heerlijke VW-Hilton.
De kinderen zijn er gelukkig mee, maar natuurlijke zoeken we nog naar een eventuele nieuwe eigenaar voor deze unieke tent.

Ons Santiago tentje

Design tentje van Bardani

Fietstentje voor 1 persoon

De Papegaaiduiker in volle glorie in de tuin