Fort Vuren

Reken niet op een foto van Fort Vuren. We zijn vanmorgen, het was nog spectaculaire zonnig, heerlijk gaan wandelen door de uiterwaarden rondom de oud Heuff steenfabriek en Fort Vuren. Je praat dan over een kilometertje of 8.
Vanmorgen om 9 uur was de temperatuur op de normale meethoogte -14 graden. Aan de grond bleek de temperatuur het laagst van Nederland - 22,2 graden.
Nu, het is inmiddels 15.00 uur, komt er een dichte mist opzetten met een zicht van minder dan 50 meter bij een temperatuur van -7 graden. Dat worden morgen dus flink berijpte struiken en bomen. We wachten het af.

Hier in de polder wordt alles wel heel weids als er een dik pak sneeuw ligt, maar het mooiste zijn toch wel de ijscristallen op het riet en de sneeuw

Over een paar dagen is het Nationale Vogelteldag. Ik ben dus maar alvast aan voederen geslagen om de vogels te lokken. Hier zie je voorlopig het resultaat. Zeker 10 vogeltjes aan het schansen.

Munnikenland

Vanmiddag was ik in Munnikenland rondom Slot Loevestein.

Nu alvast wat plaatjes van een landschap in een ijskoude zon met een frissig windje en een onbegaanbaar terrein. (Door koeien en paarden stuk gelopen modder, die daarna was bevroren.) 

Ik heb niet veel vogels gezien, maar wel een paar bijzondere vogels. Ik som ze maar gewoon op.
Twee valken, een Torenvalk en een Slechtvalk. Een Sperwer en ik twijfel nog of de grote roofvolgel die overkwam, een Buizerd of een Bruine Kiekendief was. Aan de roep te horen leek het een bedelend jong, maar dat was het zeker niet, dus zal het wel een Kiekendief geweest zijn. Aan de rivier zaten vooral Smienten en wat Aalscholvers en Wilde Eenden.

In de andere plassen probeerden de Meerkoeten en de Zwanen het ijs open te houden.
De verwachte grote hoeveelheden Ganzen waren er niet. Een paar honderd Grauwe Ganzen en de rest zat te ver weg om te kunnen wat het waren, maar het zal niet bijzonder geweest zijn.

Toen er vlak voor me een Groene Specht uit het kreupelhout op vloog, schok me rot.

Het was behoorlijk vermoeiend door een bos en over landjes te lopen, die eruit zagen of de Wilde Zwijnen er aan de gang waren geweest. Omdat het stijf bevroren was, liep je bij iedere stap het risico door je enkels te gaan. Gebeurd dat daar, dan kom je er nooit alleen uit. Je bent ook niet makkelijk te vinden.

Vorige week stond dit gebied nog onder water. Kris kras liggen weg gespoelde bomen en struiken tussen bomen en struiken die zijn blijven staan.

Toen ik, zeg bij de Maaskant van het Munnikenland aan kwam, werd ik verrast door een optochtje paarden.

Volkomen stoïcijns kwamen ze langs sjokken. Kennelijk ergens naartoe onderweg.

Wat voor soort het is weet ik niet. Ze kwamen me vrij verwilderd over met hun dreadlocks in hun manen.

Mijn eerste idee was Shetlandpony's, maar ik heb er geen verstand van. Het leken me geen beesten met veel Arabisch bloed.

Of dit veulen een lange koude winter overleeft? Ik weet het niet.

Uiteindelijk kom ik weer bij het Slot aan na 3 uur wandelen. Ik heb er knap spierpijn aan over gehouden en niet in mijn benen maar in mijn rug.

Vandaag is alles wit geworden, maar ik heb geen tijd om terug te gaan, daarbij is het nu nog gevaarlijker.
Vanavond kook ik delicaat. We hebben eters en het zijn kenners, dus.......