We gaan op weg naar Arches National Park achter Moab.
We kiezen voor Route 163 naar de Route 191.
Ik zou niet meer weten waarom we niet door de Valley of the Gods over Route 261 en Route 95 zijn gereden.
We vinden uit waarom het plaatsje Mexican Hat zo heet.
Een bijna Gallerie-achtige tent smaakvol ingericht, met veel kunst aan de muur en vrij veel gasten, die zich te goed deden aan een kennelijk smakelijk ontbijt.
Comb Riche Coffee combrichecoffe.com
Later op onze reis hebben we uitgevonden dat erin Bluff meer te doen was dan alleen lekker koffie drinken.
Niet zeuren, we hebben maar drie weken.
Je hoeft je op een trip als die van vandaag niet te vervelen. De weg staat bekend als scenic en is dat ook.
Je komt langs Blanding en Monticello.
In Monticello slaan we eens een keer rechtaf de 491 op om te kijken hoe groot zo'n dorp nu eigenlijk is.
Er wonen nog geen 2000 mensen en eigenlijk is het dorp niet meer dan 1 straat breed.
De weg rolt zich als een traploper voor je uit. Er is niets voor ontgraven op opgehoogd. Een weg met een perfecte grondbalans.
Aan de horizonnen steeds spectaculaire gebergten. In het land steeds vreemde, achteloos achtergelaten steenklompen van soms een meter of honderd hoog
Bij La Sal Junction staan we ineens voor een smakeloos aangekondigde dierentuin-achtig iets in een ronde rotsen omgeving. HOLE"N THE ROCK. Tweehonderd meter verder stoppen we op een van de mooiste picknick plaatsen langs welke snelweg dan ook. Het contrast is verbijsterend.
Maar een kilometer of tien voor deze smakeloze uitspanning, heeft Mieke de Wilson Arche beklommen.
We rijden Moab in en zonder ons te realiseren dat het zaterdag is en dat het maandag Laborday is en heel Amerika een lang weekeinde vrij heeft, rijden we in een ruk door naar Arches National Park en naar binnen.
Het is mooi, het is heel mooi.
Arches National Park
Als we het Park in rijden staan we na zo'n 6 km bij het zogenaamde Park Avenue en zeg zelf 'het lijkt er wel een beetje op.
De V6 gaat aan de kant en de bergschoenen gaan aan. Echt zonnig is het niet op dat moment maar we vinden dat we deze natuurlijke architectonische wonderen te voet moeten benaderen.
De volgende foto's hebben niet met Arches te maken, maar ik heb wel gezien wat ik zag en wat ik zag was fascinerend.
Alles ontstaan en nooit meer beroerd door mensenhanden.
Deze drie roddelende schriftgeleerden staan hier al zo lang. Ze zijn zo mooi.
En hoe het mogelijk is dat deze steen al zo lang op dat puntje staat en er niet af kukelt??
Ik vond dit lijken op een soort bibliotheek, maar het vergelijken doet onrecht aan de abstractie van de constructie.
Ik weet, zeker als ik er naar kijk hoe dit is ontstaan.
Hoe dit is overgebleven na die waanzinnige tijd bloot staan aan verwering.
Verplaatsen Noordermeer, is er mooi niet bij. Maar je hebt hem wel kapot geduwd. Er is aan de onderkant een scherf af. En nu ??
We maken een enerverende wandeling tussen deze kolossale constructies door.
We rijden het park verder in. We rijden langs versteende duinen.We maken het mee dat de bewolking langzaam optrekt en de zon meer diepte aan het landschap gaat geven.
En waar zijn nu die Arches? zal een opmerkelijke lezer denken.
Nou hier bijvoorbeeld.
We zijn helemaal op gegaan in wat we zagen en zijn door gereden tot helemaal achterin het park. Daar is de camping.
VOL.
Hoe zat dat ook al weer met een weekeinde met vervolgens Labourday??
In het Visitors Centrum van het Park, helemaal aan het begin van het Park, krijgen we een lijstje met campings langs de Colorado rivier.
We gaan ze langs, maar ze zitten allemaal vol.
De enige hotels waar we nog terecht kunnen zijn duidelijk boven ons budget.
Op de enige typische stadscamping van Moab, waar we al drie keer langs zijn gereden, was probleemloos genoeg plek.
We gooien s'avonds een overheerlijke steak op onze prive BBQ. We drinken nog wat bij ons kampvuurtje voor we ons terugtrekken in onze tent om morgen op herhaling te gaan bij de Arches.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten