Monument Valley

vrijdag 29 augustus.
Als wij s'morgens opbreken is in Nederland het weekeinde al begonnen.
(Later blijkt dat dat niet altijd leuk hoeft te zijn.)

We ontbijten nog in het restaurant van de supermarkt in het winkelcentrum van Grand Canyon.

We lopen tegen een Amish familie aan. Een man, een heleboel vrouwen en nog veel meer kinderen.
Ze schijnen zich nog steeds voortvarend voort te planten.

(foto verwijderd)

Mijn camera reageerde nogal allergisch op de groep.
De foto mislukte en vanaf dat moment heb ik eigenlijk behoorlijk wat problemen gehad met de instellingen van  mijn Nikon.

Kijk maar bij 'afbeeldingen' op Google hoe ze er bij lopen

Mieke probeert zonder succes geld te pinnen bij de bank.
We vertrekken de woestijn in die we de dag tevoren nog hebben staan bekijken in de Uitkijktoren van Dessert View.
De Gorge, die we links zien liggen is die van de Little Colorado River, die ergens in de Grand Canyon in de "grote Colorado" uit stroomt.
De Colorado rivier komt uit de buurt van Page en wordt in feite wordt gevoed door Lake Powel dat is ontstaan door de aanleg van de Glen Canyon Dam.

We rijden richting Cameron, een Trading Post. Het is eigenlijk een wat uitgebreider benzine station in de woestijn met een brug over de Little Colorado.
Het is Indianen gebied (van de Navajo's) en om de zoveel kilometer is wel een mooi uitzicht benoemd, waar in rijen gammele schuurtjes de kralen en spiegeltjes terug worden verkocht, waarmee de Indianen vroeger zijn afgescheept bij het verkwanselen van hun grond.
Mieke valt voor het erg mooie Turquoise in de sieraden.
Als we aankomen in Cameron moeten tanken, maar onze creditcard wordt niet herkent, we kunnen ook geen geld pinnen. De situatie is even niet leuk. Het is immers in Nederland al weekeinde.

De dichts bijzijnde wat grotere plaats is Tuba City. Een Indianen stadje op het Moenkopi Plateau.
Er moeten meer benzinestations zijn, supermarkten en banken en er is een ziekenhuis.
Wij hebben benzine en geld nodig.
Ik rij toch al ernstig op mijn gemak, ik ben op vakantie weet je wel, maar nu rij ik ook nog zuinig.
We halen Tuba City en proberen eerst geld te pinnen.
Dat lukt.
We zijn uit de brand.
Veel stelt het stadje niet voor, maar bij de lokale super supermarkt Bashas' parkeren wij onze auto tussen super pick-up trucks en doen boodschappen.

We rijden in verzengende hitte ruim 100 mijl door de woestijn naar Monument Valley.
We hebben dan al beslist niet naar Mesa Verde te gaan. Het is ver om en de kans dat we in  of zelfs maar heel dicht bij de rotsnederzettingen in de tafelberg in de Montezuma Valley kunnen komen is gering.
Dus we houden het op "van horen zeggen".

Monument Valley is een Navajo Tribal Park.
Het wordt geëxploiteerd door de, hoe kan het ook anders, Navajo Indianen.

Van verre......



We betalen onze entre, gaan naar de wc in het Bezoekers Centrum en rijden een rondje over een onverharde weg die ons langs de Monumenten voert.
Een aanslag op de auto, op onze nieren en op onze longen.
In het park is op een kaal stuk parkeerterrein een zogenaamde camping ingericht.
In het park is ook een volgeboekte Lodge.
Het chagrijn, het gebrek aan trots en het bejegenend gedrag van de parkbeheerders is irritant.

 De monumenten

De avond valt.

De paarden en muilezels komen met hun berijders terug naar hun kampement.

Wij zoeken buiten het park ook een plaats om de nacht door te brengen.

Plaats in de lokale herbergen is er niet, maar op een camping in Oljato, achter de Trading Post vinden we een schilderachtige plaats om onze tent op te zetten.