We permitteren ons deze vakantie reizen zoals we dat eigenlijk in onze vrije tijd nooit deden of doen.
We hebben ons zolang we elkaar kennen altijd lopend verplaatst of met een auto's of op fietsen, met ons hele hebben en houden achter onze ruggen of op het dak.
De laatste jaren hebben we de tenten ingeruild voor de Hilton, maar het is altijd zo geweest dat als we ergens stopten, we niet alleen ons onderkomen, maar ook voldoende leeftocht voor een paar dagen bij ons hadden.
We reizen nu van hotel naar hotel met een vliegtuig, met een bus, met een taxi dan weer een vliegtuig.
Ik heb voor een week een auto gehuurd.
Een Proton Persona
Proton (Perusahaan Otomobil Nasional)
1,6 ltr benzine motortje, piepklein tankje, automaat en het stuur aan de rechterkant.
Maar ik loop op mijn eigen verhaal vooruit.
We zijn 9 januari naar Langkawi gevlogen met Air Asia. Een spiksplinternieuwe Airbus.
We zitten zeer lux op met met leer beklede stoelen maar we hebben geen beenruimte.
Dat is niet zo erg als een vlucht maar 45 minuten duurt.
We komen aan in de stromende regen. Gelukkig zitten onze parapluie's in onze grote tassen en die staan in het ruim van het vliegtuig.
We kopen een taxi-ticket, sleuren onze spullen een taxi in en worden op onze rit naar Pantai Cenang, niet zo ver van het vliegveld, door de Chinese chauffeur ingewijd in de controverse tussen Maleisiërs en Chinese Maleiers.
Ik zal de lezer het hele verhaal besparen maar 51% van de bevolking is Maleier, zij zijn van oorsprong boeren en vissers, 24 à 30% zijn Chinese Maleiers, die de handel en de industrie in handen hebben en 7 à 8% zijn Indiase Maleiers, die door de Engelsen destijds naar de plantages zijn gehaald.
Maleisië is een soennitisch islamitisch land, de chinezen zijn aanhangers van confucianisme, boeddhisme en taoïsme. De meeste Indiërs zijn hindoeïstisch.
Er komen ook naast een overgrote meerderheid van moslims ook christenen voor. Waar ter wereld wordt een land niet gedomineerd door monotheïsten.
We wonen in het bijna zuidelijkste puntje van het eiland Langkawi in Pantai Cenang in een soort Kampong, die midden in de wildernis lijkt te liggen. Het is maar 10 minuten lopen naar zee.
We zijn verrast. Het ziet er schilderachtig uit.
De apen snaaien alles wat los en vast zit weg.
Ze zitten op de rand van je dak te wachten tot je iets onbeheerd laat liggen.
We zijn 9 januari naar Langkawi gevlogen met Air Asia. Een spiksplinternieuwe Airbus.
We zitten zeer lux op met met leer beklede stoelen maar we hebben geen beenruimte.
Dat is niet zo erg als een vlucht maar 45 minuten duurt.
We komen aan in de stromende regen. Gelukkig zitten onze parapluie's in onze grote tassen en die staan in het ruim van het vliegtuig.
We kopen een taxi-ticket, sleuren onze spullen een taxi in en worden op onze rit naar Pantai Cenang, niet zo ver van het vliegveld, door de Chinese chauffeur ingewijd in de controverse tussen Maleisiërs en Chinese Maleiers.
Ik zal de lezer het hele verhaal besparen maar 51% van de bevolking is Maleier, zij zijn van oorsprong boeren en vissers, 24 à 30% zijn Chinese Maleiers, die de handel en de industrie in handen hebben en 7 à 8% zijn Indiase Maleiers, die door de Engelsen destijds naar de plantages zijn gehaald.
Maleisië is een soennitisch islamitisch land, de chinezen zijn aanhangers van confucianisme, boeddhisme en taoïsme. De meeste Indiërs zijn hindoeïstisch.
Er komen ook naast een overgrote meerderheid van moslims ook christenen voor. Waar ter wereld wordt een land niet gedomineerd door monotheïsten.
We wonen in het bijna zuidelijkste puntje van het eiland Langkawi in Pantai Cenang in een soort Kampong, die midden in de wildernis lijkt te liggen. Het is maar 10 minuten lopen naar zee.We zijn verrast. Het ziet er schilderachtig uit.
De apen snaaien alles wat los en vast zit weg.
Ze zitten op de rand van je dak te wachten tot je iets onbeheerd laat liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten