We zijn in Kuala Lumpur verwelkomd met een schilderachtig vuurwerk

We zijn in Kuala Lumpur verwelkomd met een schilderachtig vuurwerk

Een wel erg dikke Airbus

Dubai

4 januari

Bij aankomst in KL zijn we bijna verloren geraakt in de ingewikkeldheid van de organisatie op het vliegveld. Vertrek en aankomst liggen in één complex bij elkaar, maar je moet met de trein naar de douane en naar de bagageafhandeling, daar kun je ook je taxi betalen en die kun je dan buiten de gebouwen van de luchthaven gaan scoren.

Wij hebben onderweg naar onze bagage geprobeerd bij een van de vele banken malaise ringits op te nemen, overigens zonder succes, maar zijn toen de groep van ongeveer 600 medepassagiers kwijt geraakt. We hebben de trein en daarna onze medepassagiers en de bagage gevonden. 

Die bagage mochten we meenemen en we mochten na het achterlaten van vingerafdrukken het land in. In mijn paspoort staat nu dat ik me 90 dagen alleen maar sociaal mag gedragen. Dat ga ik ook doen.
We zijn in de stromende stortregen van het vliegveld naar de stad gereden. 

Wat een andere wereld. Mieke loopt alleen maar te glimmen.
We zijn na een reis van ruim 24 uur, waarvan 13 uur vliegen en nogal wat tijd wachten en wachten, aangekomen in hotel Furama in Bukit Bintang in het centrum van Kuala Lumpur in onze suite van 84 m2.
Alleen is het zwembad niet op het dak van het hotel op de 40ste verdieping, maar op het dak van de lounge op de derde verdieping. Dus het is veel minder diep. Ik heb gisteren al een mail naar intimi gestuurd met wat reis details, die bespaar ik mijn blog. (Ik kan niet kopiëren) .

Na een local-trip langs alle lekkerheden van de Maleisië eetcultuur (wat hebben we gezellig en lekker gegeten in Jalan Alor) en na volledig verdwaald te zijn geweest in de reusachtige Mall Berjaya Times Square hier aan de overkant, heb ik geprobeerd mijn blog van de pot te trekken, maar ik viel binnen 5 minuten spontaan in slaap en ben alleen wakker geworden van de knallen van het vuurwerk.

5 januari
Vandaag hebben we ons om te beginnen vakkundig verslapen.
Na het spectaculaire vuurwerk van gisteravond waren we kapot.
We hebben ontbeten aan het zwembad en zijn er achter gekomen, dat het hotel knap vol zit. Ons ontbijt hield het midden tussen een rijsttafel, een Engels ontbijt en een ontbijt wat wij serveren in de B&B.
Om tickets voor de bus naar Malakka te krijgen, hebben we een, door ons zelf bedachte, toeristische route door KL gedaan.
Onder het motto, ALS JE NIET VERKEERD LOOPT ZIE JE UITEINDELIJK NIETS, zijn we reusachtig verkeerd gelopen en in ieder geval op twee verkeerde busstations geweest om kaartjes voor de bus naar Malakka te kopen.
Uiteindelijk hadden we succes op KL Sentral Bus Station, zo´n 10 kilometer buiten KL.
We zijn per ongeluk op een oude islamitische begraafplaats terecht gekomen.
Het leek op een door de rimboe overwoekerde begraafplaats van slachtoffers van de aanleg van de Birmaspoorlijn. Natuursteen paaltjes met een nummer, maar een mooi stuk natuur en midden in de stad. Op een parkeerplaats half onder een fly over zijn we tegen onze eerste Boedha tempel opgelopen.
De oude mosque van Kl mochten we niet bezoeken i.v.m. onderhoud, en  twee Boeddhistische tempels waren, toen wij uiteindelijk aan het einde van de middag  langs kwamen, al gesloten. We moeten nog aan Maleisië, aan de dynamiek en het tempo wennen.
We hebben geluncht op de eetvloer van de Mall onder de Twintowers en we hebben Chinatown gedaan en dat is vooral veel van het zelfde.
Op de Central market hebben we wat geshopt. Mieke heeft nu een fraaie batik waaier en ik draag op mijn saaie witte T-shirts nu een "Hippie-ketting". We kopen in Chinatown bij een uiterst lachgrage mevrouw twee klein opvouwbare paraplu's tegen de zon en de regen.
Na ruim 8 uur rond sjouwen, zijn we terug in het hotel.
Vanavond wilden we gaan eten in zo'n "langs de weg kookplaats en je schept maar op wat je lekker vindt" restaurant. Dat doen we dus ook.
Vlak voor we er aankwamen, barste de hel los en de hemel open. Een zwaar onweer met bakken regen, maakte de wandeling knap nat.
Alle eters in een soort plantsoen, moesten wat dichter op elkaar zitten om droog onder de dekzeilen te kunnen zitten.
Wij hebben in de consternatie niet zo goed in de gaten wat we aan eten bestellen.
In de praktijk blijkt dat 50% van wat we hebben besteld te eten was, maar de rest beslist niet.
Kip in een vreemd smakend soepje en een bijgeleverd  drankje had bij mij de associatie met een gifbeker. Ik heb me niet opgeofferd.
We hebben later betere ervaringen opgedaan met dit soort eetgelegenheden.
Ik heb WIFI tegoed gekocht om te kunnen internetten, maar zonder installeren, kan ik vandaag toch op internet mijn verhaaltje kwijt.
Ik ga géén gebruik maken van spellingcontrole want het werkt niet.
Lees dus a.u.b. over onvolkomenheden heen.
Het verhaal wordt vervolgt.

Je kunt natuurlijk ook nergens in het buitenland lopen, zonder aan Nederland te worden herinnerd.