Onderweg ontving ik drie alarm-berichten op mijn mobiele telefoon.
Echt DOODENG.
Je ziet niets, het is een reusachtige pestherrie, je auto schudt alle kanten op en er vliegt van alles aan alle kanten tegen je aan.
Uiteindelijk reden wij langzaam naar het oosten en verdween de hurricane naar het westen.
Een beetje spannend was het wel.
Je ziet dit meestal alleen op TV bij National Geographic. Wij hebben er niet bij zitten schreeuwen.
Even na Pahrump zijn we linksaf geslagen. Als het al geen woestijn was waar we al die tijd in reden dan werd het het nu wel.
Zabriskie Point ligt iets verhoogd in het landschap op opgewaaid zand, met een omgeving die overigens behoorlijk ver onder zeeniveau ligt.
De 190, onze weg, ligt op een bepaald moment op -68 meter
De temperatuur op deze plek is boven de 50˚Celsius, of te wel boven de 122˚ Fahrenheit.
Het is in meer opzichten een enorm Déjà Vu.
Ik heb uiteindelijk 4 jaar midden in de woestijn gewoond in deze hitte, die ik hier als weldadige heb ervaren. Mijn botten en gewrichten hadden een beetje heimwee.
Ik heb uiteindelijk 4 jaar midden in de woestijn gewoond in deze hitte, die ik hier als weldadige heb ervaren. Mijn botten en gewrichten hadden een beetje heimwee.
Dus zijn we toch behoorlijk door gescheurd eerst over de Towne Pass (ruim 1500 meter hoog) en daarna naar het Panamint Range gebergte. Deze niet te grote bergketen in de Mojavewoestijn met een hoogste punt op ruim 1600 meter, is wel indrukwekkend mooi. De zon was langzaam aan het ondergaan. Je gelooft het of niet, maar er kwamen ons twee fietsers tegemoet met hun hele hebben en houden voor en achterop de bagagedragers
Toen lag de Sierra Nevada voor ons. Daar hoefden we niet overheen. Dat kan je hier trouwens ook niet overheen en doorheen.
De Sierra Nevada is vergelijkbaar met de Alpen in Europa met veel toppen boven de 4000 meter.
Het gebergte is ca. 110 km breed en 640 km lang.
De komende dagen zullen we, als we in het noorden bij Lee Vining de Tioga Pass zijn overgereden,
de verschillende parken in dit gebied bezoeken.
We slapen vannacht in een motelletje in Lone Pine.
Dat het een smoezelig zootje is, deert ons niet. We zijn na een enorme rit met genoeg avonturen, doodmoe.
Het gebergte is ca. 110 km breed en 640 km lang.
De komende dagen zullen we, als we in het noorden bij Lee Vining de Tioga Pass zijn overgereden,
de verschillende parken in dit gebied bezoeken.
We slapen vannacht in een motelletje in Lone Pine.
Dat het een smoezelig zootje is, deert ons niet. We zijn na een enorme rit met genoeg avonturen, doodmoe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten