"Alle zegen komt van boven" zei mijn moeder altijd.

Donderdagmiddag, zo tegen een uur of zes, deed Mieke de mededeling dat ze dacht dat we het niet droog zouden houden.

Ik lag heerlijk boven op bed mijn rug te ontspannen. Ik had knap last van spitachtige verschijnselen in mijn onderrug.

Voor ik op verantwoorde wijze van mijn bed af was gekanteld, werd ik overvallen door een razende herrie op ons dak. Hagel

De bijna twee centimeter grote hagelstenen op ons dakraam klonken of ze overal dwars doorheen konden gaan zodat wij binnen de kortste keren tot onze enkels in het ijs zouden staan.

Dat gebeurde niet.

Maar het was geen buitje, het was een bui, die zo'n beetje helemaal boven onze hoofden leeg hagelde.  

Toen uiteindelijk de hagel overging in regen en de regen het ook voor gezien hield, was het tijd om de schade op te nemen.

In eerste instantie heb ik nog gedacht dat de schade wel meeviel en dat veel blad van onze kruiden en groenten alleen maar wat waren ingescheurd en dat zich dat wel weer zou herstellen na een paar dagen.

Maar vandaag, zaterdag, weet ik dat het een verwoestende bui was.

Alle planten met zachte bladeren zijn kapot.

Onze twee perenbomen hebben alleen nog maar beschadigde aanzetten van peertjes.

Ik ben benieuwd wat dat nog kan worden.

De bladeren van de druiven in de wijngaard hangen erbij als slappe spaghetti.

Van alle bomen die al in blad stonden is het meeste groen af of kapot.

Ik heb tijdens de bui  maar een paar plaatjes van gemaakt, dan kan iedereen, die geen bui heeft gezien, proberen zich er een voorstelling van te maken.

Voor de volledigheid, het was een zeer lokale bui. In het dorp op nog geen 1,5 km en Dalem 6 km van hier, hebben ze er niets van gemerkt.

We waren blij dat de tulpen in ieder geval waren uitgebloeid.
Wat er nog van in een van de bakken stond, is compleet aan flarden.