We zijn even uit de rimboe

Het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad om ons in een huurauto te krijgen.
We hadden een huurcontract met Sunny Cars uit Hoofddorp, die via Europcar in Maleisie mij van een huurauto zou voorzien.
We vlogen van Langkawi naar KL Low Cost Terminal, KLLCT, waar we de auto op konden halen bij de Europcar balie, volgens Sunnycar in Hoofddorp.
Die balie bestaat niet op KLLCT, daarvoor moeten we naar de aankomsthal van de International Airport.
Een half uur met de taxi.
Dat wisten we niet. Na wat heen en weer bellen zijn we er achter gekomen.
Van Sunny Car kregen we vier en twintig uur later een bericht dat we de Europcar Balie ondertussen wel gevonden zouden hebben. Bijzonder attent.
We hebben vooraf nogal wat extra's moeten betalen. Onder andere voor het feit dat ik ouder ben 65 en omdat de auto zou worden opgehaald op een nationale feestdag. De hele moslim wereld viert op 14 januari de geboorte van Mohammed.
Ik heb er voor betaald maar de verhuurmaatschappij was ons vergeten. We hebben iedereen in KL, die iets te maken hadden met Europcar uit bed gebeld.
Naast onze chagrijnige gezichten genereerde het dus nog meer niet vrolijke gezichten bij de Sunny boys.
We zijn uit KL vertrokken richting Taman Negara met een huurauto. Een Proton.

We hadden geen haast, maar kregen wel steeds meer haast.
We wilden perse voor donker de laatste 60 kilometer over een foei slechte jungleweg naar Kuala Tahan rijden.
We waren rond 6 uur in Tembeling en wisten dat het s´avonds om 7.30 uur donker zou zijn en dat het van daar af op zijn minst nog een uur rijden was.
Vanaf Kampung Batu Garang werd de weg echt slecht.
Omdat ik aan de andere kant van de auto zat (ik reed in een Engelse auto) wist ik niet instinctmatig waar mijn wielen zaten en heb ik onze Proton ernstig op de proef gesteld ten aanzien van terrein rijden. Ik ben door ieder gat en iedere kuil op de weg gereden.
Van de borden langs de weg waarop werd gewaarschuwd voor overstekende olifanten, heb ik me maar niets aan getrokken.
Toen we aankwamen bij ons 4 sterren hotel,stond de eigenaar ons zuchtend op te wachten "Jullie zijn toch nog gekomen".
Het was inmiddels donker en na inspectie van ons onderkomen was het enige wat we konden vaststellen dat de vier sterren van het hotel aan de hemel stonden.

Maar dit was het uitzicht uit het raam van onze kamer. Niet dat je hier uren naar gaat zitten kijken.

We zijn naar het centrum van Kuala Tahan, wat een wereldstad, gereden om te eten en excursies naar de Taman Negara te boeken.
We vinden uit dat het voor een fototoestel het duurste is om het natuurpark in te komen.
We betalen voor de pont naar de overkant 1 Ringit, 5 Ringit voor de excursie en 10 Ringit per fototoestel

Als we door het raam van het boekingskantoor naar buiten kijken, zie je dit Apocalyptische beeld.

Aan de overkant is een steiger vanwaar alle tochten door het meer dan 4000 vierkante kilometer grote natuurgebied vertrekken.
Twee weken geleden stond het water van deze rivier ongeveer 4,5 meter hoger en was het bijzonder lastig om aan de overkant te komen.
De drijvende restaurants lagen toen bijna midden in het dorp.
Wij eten bij kennissen van de hoteleigenaar en sober hapje rijst.

S'morgens bestaat het ontbijt uit de overblijfselen van de rijst met kip en een beetje groente van de vorige dag.



We gaan op pad naar de berg Bukit Terisek.
Een klim door het oerwoud naar een bijna 400 meter hoge top van waaraf je een schitterend uitzicht hebt over de omringende Jungle.

Deze exotische varen kan er blauw uit zien of gewoon groen.

Het blauw is schitterend.

Ofschoon het niet de bloeitijd was is er kennelijk nog voldoende te eten voor deze schitterendste vlinders.

Ja, de regenwouden zijn vochtig, dus hult de natuur zich hier altijd wat in nevelen.

We doen natuurlijk de beroemde Canopy walkway. Deze is inmiddels verlengd tot ruim 700 meter.

Je wandelt tussen  de toppen van de woudreuzen.

Ik kan er nog wel duizend foto's bij zetten............

Iedereen in Kuala Tahan weet ons te vertellen, dat we beslist de avondmarkt in Serma niet mogen missen.
We missen hem natuurlijk niet, maar het was beslist niet zo spectaculaire als men deed voorkomen.
Wij hadden de indruk dat wij er het meest bezienswaardige waren.
Mieke kreeg de lachers op haar hand, toen ze een lekkernij wilde verorberen met verpakking en al.

Onze zwerftocht door de rimboe van Taman Negara heeft vooral vermoeidheid gegenereerd.

250 Leerlingen van het St Patrickscollege uit Singapore hebben er op een uiterst degelijke manier alles aan gedaan om alles wat leeft en ter been of ter vleugel is tot op zeker 5 km van onze route te verdrijven.







Als ik dit schrijf, zijn we al weer verder getrokken. We hebben onderweg ruzie gehad met Tom Tom, die ons nog een keer heel Maleisie door wilde laten reizen.
We logeren in het Casa de la Rosa het meest koloniale hotel in de omgeving van Tanah Rata in de Cameron Highlands.
Ik heb al een paar dagen erg veel last van een smerige verkoudheid en keelontsteking.