Vreemde hotels

Er zijn hotels en hotels.
Het hotel in Langkawi waar wij nu logeren,  mag bijzonder heten, maar waar ik nooit meer zou boeken.
De kamers zijn gesitueerd in gebouwtjes aan twee kanten van een wandelpad.

In ieder gebouwtje zijn twee kamers op de begane grond en twee op de verdieping.
Wij hebben een kamer op de verdieping.

De kamer is bereikbaar via een trap, die uitkomt op een veranda. Vanaf die veranda kun je je kamer in, die overigens niet erg groot is en in alles afwijkt van welke hotelkamer dan ook. Het enige meubilaire in de kamer is een matras op een plank op de grond.

Achter de slaapkamer kom je in een soort halletje, waar je bagage en kleren kwijt kunt. Daar achter een badkamer met een wastafel, een toilet en een koude douche.
Geen airco, geen stoel, geen tafel. Alleen twee ligbanken en een salontafeltje op de waranda.
Maar wel in een luisterijke omgeving. Eigenlijk midden in het oerwoud. De gebouwtjes zijn gebouwd in de "Longhouse style".
Het bedlinnen kan ik niet goed beschrijven, maar bestaat uit een kleed op het bed, van die stof waar we thuis van die vaatdoekjes van hebben.
De deken waar we onder slapen is ook van dat spul en we hebben ook ieder een handdoek van dat spul, waarmee je je natheid alleen over je lijf kunt verspreiden.
WC papier en warm water (voor de koffie) kun je bij de receptie kopen.
Ze zijn wel allemaal erg aardig en het Eco-idee achter het geheel spreekt me ook wel aan, maar wat luxer en gladder had van mij wel gemogen.  Als we thuis zijn zal ik aan dit verhaal wel wat foto's toe voegen.

Nu vliegen de apen om me heen en zijn een stel bezig iets eetbaars uit een vijver te krijgen. Wie vertelde mij ooit dat apen niet zwemmen?

Aanvulling op het verhaal van de kamertjes.
De wandjes zijn flinterdun. En niet alleen de buitenwanden maar ook de tussenwanden.
Het geluid wat je buren maken kan erg irritant zijn, maar als bij een Russische disco iets verder in de straat,
een feest wordt gevierd, dan kun je tot een uur of vier in de nacht je lol op.
T-Star Langkawi.