Terug uit het regenwoud

Ik heb het een tijdje bij wat aantekeningen gehouden en geniet na onze terugkomst uit het regenwoud van Belum, heerlijk van het comfort van een luxe hotelkamer in het centrum van Georgetown op het eiland Penang.
Ons avontuur naar Belum begon met een strakke autorit naar Gerik. We rijden onderweg slecht een keer tegen een Roadblock aan.
In de bergen was het s'morgens heftig mistig. Ik voelde me in Maleisie als erg thuis, maar het wordt met de dag erger.
Van Gerik moesten we naar Banding Island, naar Jeti AwamPulau Banding om precies te zijn.
Hier zouden we worden opgehaald met een bootje om naar ons Resort midden op het meer te worden gebracht.
Dat gebeurde ook keurig, maar het stel waarmee we komende dagen zouden optrekken, zaten ergens tussen Penang en Pulau Banding vast in een bus.

Na een uur heb ik maar verteld dat ik niet langer op een bankje in een bushokje op die gasten wilde wachten en dat ze dan maar een keer extra moesten varen. Met een zuinig mondje werd mijn wens/eis ingewilligd.

Onze tochten door de regenwouden van Belum waren ongelooflijk mooi en van een sereniteit...
We waren met slechts 4 personen en een gids en trokken of met de boot of lopend door gebieden, die op ons en de dieren na(die zich echt niet lieten zien ( het is geen dierentuin))  volkomen onbewoond zijn.

Op een eiland, of was het een schiereiland, in het gebied, zijn we naar een waterval geklommen, die ongeveer op 200 meter boven het waterniveau van het meer lag.
Natuurlijk hebben we daar genoten van de koelte van het water en wat rust.

Daarna zijn we door geklommen naar de bloeiplaats van de Rafflesia arnoldii, de grootste bloeiende bloem, in ieder geval in het gebied van Maleisie en Indonesie.

Het is een bloem, die niet aan een plant zit maar parasiteert op lianen.
Als je er meer van wilt weten kijk dan op Wikipedia Rafflesia arnoldii.
Het was meer dan bijzonder om dit te zien en mee te maken.

We hebben ergens in de bush gelunched en vervolgens een zoektocht geoganiseerd naar het kapmes van de gids.
Het mes, wat hij op zijn 16 verjaardag van zijn vader had gehad, stond op een halve kilometer van de lunchplaats, tegen een boom waar hij ons had laten zien waarmee en  hoe de vroegere bewoners hun Longboats waterdicht maakten.
De man was dolgelukkig.

Nog wat impressies van de plaats waar we afgesneden van de rest van de wereld een paar dagen toch wel heerlijk hebben geleefd.

Het uitzicht vanaf het terras voor onze hut

Hier zie je onze hut vanaf zee boven in de bomen.

Dit was het rimboeclubje in een dorp wat we volkomen onverwachts een bezoek brachten.
Het was de bedoeling dat we in ruil voor het bezoek, cadeautjes mee namen. Wij wisten van niks en hebben als ons fruit van de lunch maar achter gelaten.

Na drie dagen Belum, was het heerlijk om weer naar de beschaafde wereld terug te keren, met echte bedden, een warme douche, en geen programma.