Overwinteren

Omdat ik dit jaar niet als vorig jaar en een aantal jaren er voor, een maand lang voor mijn raam naar een sombere rivier met meer of minder ondergelopen uiterwaarden wil zitten kijken.

Omdat ik niet weer door mijn tuin en de omgeving wil zwerven om alles wat zo goed als dood is, zich tot het uiterste te zien inspannen om de winter te overleven  om straks in de lente met een zucht te kunnen constateren dat het het heeft overleeft.

Ik doe heus vreselijk mijn best om het er allemaal nog toonbaar uit te laten zien. Kijk naar mijn blogs van januari en van het Raam.

Niets mis met de foto’s van zenuwachtig rond vliegende ganzen, die hopen genoeg open water met voldoende voedsel te kunnen vinden om straks sterk genoeg te zijn om te kunnen paren, eieren te leggen en daar zo’n 30 dagen zonder noemenswaardig voer op te kunnen gaan zitten om de soort in stand te houden.

Ik zou bijna trots worden op mijn optimisme, een bijna zuur soort optimisme, waarmee ik probeer de dramatiek van een dooie polder te romantiseren.

Het beschrijven en fotograferen van een net gevonden lijk.

Maar dat optimisme heeft zijn grenzen

Mieke is in de winter ook niet bepaald de vrolijkste.
Dus gaan we er maar eens iets aan doen

Ik herinnerde mij een voornemen van ver voor mijn  retirement.

Op  zakenreizen zullen velen mij op het vliegveld, voor ik terug naar huis vloog , hebben horen mompelen dat ik later hier wel terug wilde komen.

Niet om te werken maar om van de schoonheid van het land te kunnen genieten.

Dat heeft mij al wat leuke en mooie reisdoelen op geleverd.

Hoog op mijn lijstje staat nog steeds Maleisië.
Dit doel is al twee keer van het lijstje afgevoerd en 2 maanden geleden heb ik bij het opschonen van mijn computer alles wat ik verzameld had over Maleisië, in de prullenbak gegooid.

We gaan overwinteren.

We gaan niet zoals veel van mijn leeftijdgenoten en lotgenoten in een kleine vakantie bungalow op een Canarisch eiland zitten.

We gaan geen vakantiehuis in Portugal of Zuid Spanje huren om in zo'n huis met air conditioning maar zonder verwarming als nog weg te regenen met te lage temperaturen voor onze wat ouder wordende botten.

We gaan naar het tropische regenwoud.

Te zien aan de groenheid van dat woud kunnen we rekenen  op vaak een douche maar wel een warme douche.

En zeker gaan we een tijdje lui op een tropisch eiland met de gat in het witte zand in de warme zon genieten van de blauwe zee met zoveel onderwaterschoonheid dat de verleiding van een duik onweerstaanbaar zal zijn.

In januari doen wij dus even niet mee.

We werken nu de plannen uit en dat is al leuk.

Maar de tickets liggen op de kast, dus we gaan nu echt.

(wordt vervolgt)