We hebben genoeg broodjes en nog allerlei soorten beleg, dus hoeven niet ergens te gaan ontbijten.
We schuiven de koolbox en onze twee plunjezakken in de V6 en gaan op ons gemak op stap door het gebied, dat duidelijk is onttrokken aan de woestijn.
Fantastische irrigatiesystemen voorzien de meer dan vruchtbare grond van voldoende water om indrukwekkende oogsten voort te brengen.
Druiven, sinaasappelen, allerlei soorten noten, katoen.
We rijden op een bepaald moment langs boomgaarden met rijpe Granaatappels.
Later begrijpen we dat in verband met overproductie er niet wordt geoogst.
We hebben spijt dat we de boomgaard niet hebben geplunderd.
We weten dat alleen al in Californië er meer dan 1200 bedrijven zijn met meer dan 500 koeien.
Maar veel bedrijven die we hier zien, hebben meer dan 3000 koeien.
We letten niet goed op de mededelingen van Tom en rijden dus genoeglijk verkeerd.
Dat geeft niet want wat we zien is interessant genoeg.
Iets voor Bakersfield komen we op de snelweg.
We willen ergens iets stads voelen na drie weken natuur en lopen in een buitenwijk van Bakersfield een Mall in.
Eigenlijk is het maar een malletje.
We kijken wat rond, eten en drinken wat, doen een plas en gaan weer verder.
Feitelijk moeten we tot Phoenix zo'n dikke 500 mijl door de diverse woestijnen te rijden.
Over de kale Tehachapi Bergen, waar we duizende windmolens op staan, komen we in de Mojave woestijn.
In de buurt van Lancaster zijn allerlei test gebieden voor vliegtuigen.
Het is een leeg gebied, maar er wordt wel op vrij grote schaal olie gewonnen.
Tussen de bossen windmolens staan de olietanks en rijden treinen af en aan met respectievelijk volle en lege tanks.
Ons doel is vandaag Jushua Tree National Park.
Als we er aankomen, wat behoorlijk wat moeite heeft gekost omdat het Park vrijwel nergens op een fatsoenlijke wijze is bewegwijzerd, is alles dicht.
Geen probleem. Via een kronkelweggetje waar we werden begroet door een lokale schilpad, kwamen we op een van de meest primitieve maar uiters pittoreske campings van onze reis terecht.
Er zijn hier geen beren en ook niet veel mensen. Er hoeft dus niet in kluizen.
Na het eten, het is inmiddels donker en de maan is nog niet op, worden we bij ons kampvuurtje verrast door een enorme lange streep van iets wat uit de hemel valt. We horen geen klap dus moet het voor het de grond zou raken zijn opgebrand.
We mogen wel een hele grote wens doen.
Net als we slapen, worden wakker van een smartelijk gejank. Ik denk als eerste aan een vrouw, die wordt opgevreten door een beer, maar dat kan niet.
Tussen het janken door klinkt er af en toe een blafje.
Het is een Coyote.
Mieke wil naar buiten
De maan is op nu en zij wil het beest wel graag zien. Ik ben er niet zeker van of het er een is of een groep.
Van mij mag ze de tent niet uit.
De volgende morgen vinden rondom de tent duidelijke sporen van de Coyote.
We kunnen aan de sporen niet zien hoeveel het er waren.
Voor de spanning houden we het op een roedel.
De rangers bevestigen later dat er in het gebied veel Coyotes voorkomen.
In groepen of alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten