Vandaag zijn we weer op weg gegaan naar Bryce. Het is inmiddels dinsdag 2 september.
We hebben getankt en koffie gedronken bij de Subway en hebben de waarschuwingen van een lokale mevrouw ter harte genomen.
Toen wij vroegen hoe ze het vee, wat overal rond liep weer thuis kregen, zei ze dat het in deze tijd van jaar allemaal op het gemak op huis aan komt. 'Dus pas op op de weg'.
We nemen Hwy 12 over Boulder naar Hwy 89. Hier worden we doodgegooid met namen van niet te vergeten natuurverschijnselen.
Escalante en de Escalante Canyons, Grand Staircase-Escalante National Monument, Calf Creek Canyon, Lower Calf Creek Falls , Capitol Reef National Park, het Anasazi State Park, de Hogsback en de griezelig smalle en doodenge Hell's Backbone Road en Bridge.
Je moet echter weten dat in Boulder, voor de Hwy 12 werd aangelegd, de post nog met de muilezel werd bezorgd. Het was de laatste plaats in de VS waar dat nog gebeurde. ZO!
Maar mooi is het.
Ik word hier heel stil van.
Wij waren niet de enigen op die ochtend op deze prachtige route.
Boven op de smalle rug van Hogsbag, kwam ik in gesprek met een Amerikaan, die op een dikke Harley onderweg was. Het werd wat warmer, dus moest zijn jas uit.
Ik vroeg hem waar hij vandaan kwam.
'Hij kwam van waar hij was'
Hij had zijn huis verkocht en een tent gekocht en reisde op zijn motor om te zijn waar en om te zien waarom hij leefde.
Vroeger, heel vroeger, woonde hij in Florida.
Het overbrengen aan anderen wat ik zie, overbrengen aan anderen wat ik er bij voel. Dat kan niet.
Het is onmogelijk, kwamen we tot de conclusie, om aan anderen uit te leggen, welke emoties de beelden steeds weer in een onmogelijk tempo bij je teweegbrengen.
Buffalo Bill klimt weer op zijn motor.
Ik stap in mijn V6
De wereld draait door en ik soms ook.
Onze weg naar Bryce is voor ons uit gerold door het zo zeldzame, nooit vervelende landschap.
Grand Staircase.
(Later als we op Rainbow Point and Yovimpa Point, het uiterste zuiden van het Park, staan, zien we wat er met Staircase wordt bedoeld.)
We doen nog snel wat boodschappen in een typische Mormonen gemeenschap, Tropic,
bij Clarks Country Market. Je weet maar nooit, misschien is er wel niets in Bryce.
We maken niet meer de zelfde vergissing.
We maken eerst kwartier.
BRYCE, here we are.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten