Inspirerend in zijn eenvoud.
Een man die nooit twijfelde.
Hij keek en legde vast.
Photo Daniel WlochovskiIk sta hier op het dak van Institute de Monde Arabe en maak foto's van een eenzame fietser op Pont de Sully.
Er was zo weinig verkeer op die vroege zondagmiddag in Parijs, dat ik dit plaatje kon maken.
Die fiets kom je dan later wel weer ergens tegen.
IJdelheid is niet weg als je een fraai pandje hebt ontworpen en gebouwd in Parijs. Als iemand mij uit de droom kan helpen welke Franse architecte verantwoordelijk is voor deze tegel, die ik aantrof in de gevel van een niet al te mooi pand in een Boulogne Billancourt ??
Het pand is wel ontkomen aan de sloophamer en heeft dus geen plaats hoeven te maken voor moderne flats met grote parkeergarages er onder.
Aan het pand is niet te zien dat de tegel van rond 1900 is.
Misschien had de architecte er ergens nog een liggen.
Toen we later tijdens een van onze wandelingen in het niet toeristische Parijs door Avenue du Général Leclerc liepen, stonden we ineens voor een winkel met een enorme voorraad porselein uit de Limoge. Het was natuurlijk niet Royal Limoges.
Maar mooi genoeg voor eenvoudige mensen als ik.
We hadden er natuurlijk geen zin in om de rest van de dag met mokken en gebakschoteltjes te lopen zeulen, dus zullen we een keer met de auto of fiets terug moeten.
We hebben wel een stel 'chopstick onderleggers' gekocht.
Fraai wit.
We wandelen verder en....
Dit is dus ook Parijs.
In de buurt van Parc Montsouris, waar ook de Cité Internationale Universitaire de Paris is, zijn een paar straatjes met atypische Parijse huizen.
Dat kan ik wel uitleggen, maar dan word het een compleet essay en daar heb ik geen zin in.
Ga er maar kijken. Rue Saint-Yves, Rue Sarrette , Rue Hallé, Avenue Reille en Square Montsouris.
Dat buurtje.
Het heeft een heel apart sfeertje.
Dit Vakwerk huis is te koop. Er moet wel wat aan gedaan worden.
Maar dit is ook Parijs. Zinken daken langs de Seine.
We doe ik hier in Vuren??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten